Στον απέραντο ερημικό δρόμο για τη Σαλίνα ο Jonas περπατά εξουθενωμένος. Φαίνεται πως δεν θα τα καταφέρει. Η μικρογραφία ενός σπιτιού στον ορίζοντα του δίνει ελπίδες. Πλησιάζει διστακτικά και βρίσκει ένα φιλόξενο περιβάλλον, ένα μαγκάλι για νερό, ένα τραπέζι με κομμένο ψωμί, μια κούπα κι εφημερίδες. Μία ευπαρουσίαστη κυρία τον υποδέχεται συγκινημένη, τον αποκαλεί γιο της και του αποκαλύπτει ότι είχε τέσσερα χρόνια να τον δει. Μη έχοντας να φάει και να κοιμηθεί ο Jonasαποφασίζει να μην της πει την αλήθεια. Η υπόθεση περιπλέκεται όταν εμφανίζονται ο υποτιθέμενος πατέρας του και η αδελφή του. Τις περισσότερες φορές η ταινία εκπλήσσει ευχάριστα με την εξέλιξη των γεγονότων, κυρίως λόγω της καλής ηθοποιίας από όλους, αλλά υπάρχουν και στιγμές που κουράζουν, όταν φανερώνονται οι αδυναμίες του σεναρίου. Έχοντας προβλέψει τη ριψοκίνδυνη και ίσως υπερβολική υπόθεση, ο σκηνοθέτης αποφάσισε να αφήσει αρκετά από τα ερωτήματά της αναπάντητα κι αφιέρωσε αρκετό χρόνο για να μας δώσει μία καλή γεύση