Με τον Ψυχρό Πόλεμο σε κλιμάκωση και την πυρηνική απειλή να φαντάζει πιθανότερη από ποτέ, ο Nicholas Meyer διεισδύει στα άδυτα των φόβων κάθε Αμερικανού μεσοαστού, βυθίζοντας μια ολόκληρη κωμόπολη στη σκόνη. Ο πυρηνικός όλεθρος αφήνει πίσω του ανθρώπινα κατάλοιπα που προσπαθούν να επιβιώσουν σε ένα στείρο και ραδιενεργό περιβάλλον, με τις εικόνες του Gayne Rescher να συνθέτουν ένα εφιαλτικό τοπίο ερήμωσης και αποσύνθεσης. Το φιλμ –που αν και προβλήθηκε μόνο στην τηλεόραση γνώρισε τεράστια απήχηση- αποτελεί ένα πεσιμιστικό ρέκβιεμ του ανθρώπινου πολιτισμού, που καλείται να έρθει αντιμέτωπος με το πιο πρωτόγονο των ενστίκτων, αυτό της επιβίωσης. Ο ρεαλισμός αποτελεί το πρωταρχικό ζητούμενο της αναπαράστασης, και ο Meyer τον προσεγγίζει αποφεύγοντας τη χρήση οπτικών εφέ. Με τον τρόπο αυτό, προσγειώνει το κοινό με μια εικαστική αληθοφάνεια που αποποιείται την μυθοπλαστική της ιδιότητα, προσφέροντας ένα σύνολο εφιαλτικών μα ταυτόχρονα και απόλυτα πειστικών παραστάσεων.