Το Επεισόδιο 9 σηματοδοτεί το τέλος ενός από τα μεγαλύτερα saga στην ιστορία του κινηματογράφου. Σε πολιτισμικά φαινόμενα τέτοιου βεληνεκούς, των οποίων η ιστορία πάει κυριολεκτικά δεκαετίες πίσω, καθίσταται υπερβολικά δύσκολη η πλήρης ευθυγράμμιση όλων των στοιχείων για ένα απόλυτα ικανοποιητικό αποτέλεσμα. Και με τον J. J. Abrams να κρατάει τα ηνία, δεν ήμουν σίγουρος τι θα ήταν αυτό. Οι απόψεις γύρω από την ταινία είναι μικτές. Προσωπικά, θεωρώ πως το Επεισόδιο 9 αποτελεί ικανοποιητικό επίλογο, αυτό όμως, το γράφω επιφυλακτικά. Το Επεισόδιο 9 περιβάλλεται από μια πληθώρα διακειμενικών αναφορών στις προηγούμενες ταινίες, όχι όμως πάντοτε ως φόρο τιμής ή ως απαραίτητο στοιχείο για την εξέλιξη της ιστορίας. Βλέπουμε συχνά την έλλειψη μιας πραγματικής διηγηματικής κατάληξης προς μια έντονα φορτισμένη συναισθηματική σκηνή, αφού το ίδιο αποτέλεσμα μπορεί να επιτευχθεί με την εμφάνιση είτε ενός γνωστού μας χαρακτήρα, είτε μιας γνωστής μας μουσικής μελωδίας, κτλ. Αυτό, φυσικά, είναι και