28 Days Later/ 28 Μέρες Μετά (2002)

H καλύτερη ταινία με ζόμπι που υπάρχει μαζί με το 28 εβδομάδες μετά.

Το 28 Days Later είναι μια βρετανική μετα-αποκαλυπτική ταινία τρόμου του 2002 σε σκηνοθεσία Ντάνι Μπόιλ και σενάριο Άλεξ Γκάρλαντ. Στο έπος του Danny Boyle, ο Jim (Cillian Murphy) ξυπνά από κώμα στο νοσοκομείο και ανακαλύπτει ένα ερημωμένο Λονδίνο. Αιτία είναι ένας επικίνδυνα μεταδοτικός ιός που μετατρέπει τους ανθρώπους σε κτήνη με άκρως δολοφονικές διαθέσεις. Αναζητά και βρίσκει άλλους επιζώντες. Όλοι μαζί προσπαθούν να επιβιώσουν, ψάχνοντας ασφαλές καταφύγιο.

Post-apocalyptic αριστούργημα του Danny Boyle που εδώ εξερευνά νέες κινηματογραφικές φόρμες, μετά το πρωτότυπο, αλλά άνισο, «The Beach» (2000). Ο Cillian Murphy στον πρωταγωνιστικό ρόλο μας δίνει μια εντυπωσιακή ερμηνεία, προσπαθώντας να επιβιώσει με μια μικρή ομάδα επιζώντων από έναν επικίνδυνο μεταδοτικό ιό που ξεσπά στη Βρετανία (ίσως και αλλού ;) και μετατρέπει τους ανθρώπους σε αιμοδιψή πλάσματα. Ο Boyle αποτυπώνει με σκηνοθετική μαεστρία τον τρόμο, την ένταση και την ατμόσφαιρα απόγνωσης, απελπισίας και αδιεξόδου, ταυτόχρονα με το αίσθημα της έστω και ισχνής ελπίδας για ένα καλύτερο αύριο, που νιώθουν οι ήρωες, χωρίς καμία διάθεση horror αυτοπαρωδίας, αλλά αποτίοντας φόρο τιμής στη τριλογία των Ζωντανών Νεκρών του George Romero. Σκεφτείτε λίγο το viral τηλεοπτικό φαινόμενο του Walking Dead και αναλογιστείτε πόσο πολύ έχει επηρεαστεί από την συγκεκριμένη ταινία (ειδικά στην αρχική σεκάνς της σειράς στο έρημο νοσοκομείο). Η σκηνή του έρημου Λονδίνου μπορεί να θεωρηθεί και ειρωνικά προφητική, αφού θα γινόταν πραγματικότητα το 2020 λόγω Covid-19.

9/10

Πρόκειται για μια ταινία τρόμου και αγωνίας, ή έναν υπαρξιακό ταξίδι στα υπολείμματα του πολιτισμού; Η αλήθεια είναι ότι ενώ αυτά τα δύο δένουν, το θέαμα σαν θέαμα δεν είναι το πιο χορταστικό. Είναι πολύ λίγες οι στιγμές κραυγαλέας απειλής, ενώ η νοηματική μπορούσε να αναπτυχθεί και με λιγότερες «λέξεις»-σεκάνς. Αν δεν έχεις κι έναν «μπούσουλα» να πατήσεις, τότε το αποτέλεσμα δεν είναι τόσο θεαματικό. Η ταινία εξετάζει τον διαφορετικό τρόπο με τον οποίο οι χαρακτήρες αντιδρούν σε καταστάσεις ανάγκης και παράλληλα μέχρι ποιο σημείο είναι διατεθειμένοι να φτάσουν προκειμένου να εξασφαλίσουν την επιβίωσή τους. Οι γραφικές σκηνές βίας, η σκουρόχρωμη φωτογραφία και η ευκαιριακή χρήση της «κάμερας στο χέρι» δημιουργούν ένα συνεχές αίσθημα καταδίωξης, ένα κλίμα απελπισίας και φόβου.

Η ποιητική αρχική σεκάνς στο άδειο Λονδίνο, η συζυγία μουσικού σκορ και εικόνας, η χρήση της ψηφιακής κάμερας όταν πρέπει και οι προσγειωμένες ερμηνείες υπέρ του θέματος είναι στοιχεία που καθορίζουν όπως και να έχει μια αληθινά καλή ταινία. Και παρότι οι ερμηνείες είναι πάρα πολύ καλές από το σχεδόν παντελώς άγνωστο cast, μας τα χαλάει λίγο ο Garland, ο οποίος αποφασίζει να απαντήσει εκεί που ο Romero προτίμησε να σιγήσει. Δίνει εάν ιδιαίτερα ανόητο έναυσμα στην ιστορία του και συνεχίζει με αρκετές αφέλειες, που ευτυχώς δεν έχουν μεγάλο αντίκτυπο στην εξέλιξη της ταινίας. Στο δεύτερο μισό διακρίνονται πολιτικές αναφορές, ενώ κάτι το αξιοσημείωτο είναι πως τελικά «κακοί» δεν είναι τα ζόμπι, αλλά οι ίδιοι οι –μη μολυσμένοι- άνθρωποι. Κλείνοντας, το τέλος αφήνει μια απρόσμενη αίσθηση αισιοδοξίας… 6/10!!!

μονο σε μενα αρεσει;

Πολυ ωραια ταινια!

oi perisoteres tainies me zompi ine saxles, afti ine apla poli kaki 2\10 ilikrina pistevo mono 2 tainies me zompi axizun kai ine to world war z pu ine poli kalo kai to dawn of the dead pu ine tainiara

Ταινία επιδημίας με ιό τύπου λύσσας με συμπτώματα τύπου ζόμπι. Με ξεγέλασε η πολύ υψηλή βαθμολογία και την είδα. Ίσως για την εποχή της το σενάριο να ήταν σχετικά πρωτότυπο, αλλά ακολούθησαν πολλές άλλες στο ίδιο στυλ. Αρκετά καλή γενικά, αλλά με πολύ αργούς ρυθμούς για μεγάλο διάστημα και όχι δυνατούς πρωταγωνιστικούς χαρακτήρες. Είναι πάντως από Βρετανία και για τα δεδομένα τους πιστεύω ότι άγγιξαν την Αμερική στο επίπεδο και νομίζω τα κατάφεραν καλά. Στο σύνολο δεν έδειξε πολλά ζόμπι, δεν έδειξε πολλή δράση πέρα από συγκεκριμένα σημεία και περισσότερο στο τέλος, ούτε με έπεισε κάποιος χαρακτήρας για την αγωνία ή για το οποιοδήποτε συναίσθημα...

Για τα δεδομένα της Βρετανίας ήταν οκ και ίσως κάτι παραπάνω. Αλλά γενικά, υπάρχουν πολύ καλύτερες, όπως ο ζωντανός θρύλος (2007) με τον επαγγελματία στην ερμηνεία Γουίλ Σμιθ, που είναι ίσως η καλύτερη ταινία με ζόμπι που έχω δει. Αλλά και αρκετές άλλες που αν και ξεφεύγουν από τα κλασικά των ζόμπι, είναι πολυ δυνατές επίσης.

Θα έλεγα 6/10 από μένα ως σύνολο, ίσως λίγο παραπάνω μόνο για τα δεδομένα της Βρετανίας.

28 Days Later/ 28 Μέρες Μετά (2002) 
Ιδανικό: Για να δεις καλό-γνωστό σενάριο με αγωνία και ζόμπι.
Αποψή μου: Ο φόβος και ο τρόμος των άγγλων. Μην πάθουν κάτι και πως θα φύγουν απ’το νησί τους. Η εικονική απομόνοση που νιώθει μια αυτοκρατορία δίχως (πλέον) αποικίες. Πσσσσσςςς τι(?) λες τώρα….
Η ταινία είναι μια καλή περιπέτεια με πολύ σασπένς και ζόμπι.
Το δίνω 5/10.

Με σεβασμό στην tainiomania που μας προσφέρει αυτά που βλέπουμε

και οι δυο ταινιες ειναι καλες

καλοοο εργακηηη!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Αυτη και το 28 εβδομαδες μετα οι καλυτερες ταινιες ζομπι που υπαρχουν. Οι περισσοτερες ταινιες με ζομπι μονο γελιο σε προκαλουν.

en apo ta kalitera tou idous...apolafste ypef8ina