The Crow (2024)

Μια ταινία δίχως χαρακτήρα, χωρίς αίσθηση προσανατολισμού και με πλήρη απουσία καινοτόμων ιδεών, μοιάζει γυρισμένη στο πόδι, με την πλοκή να εξελίσσεται στα γρήγορα χωρίς να εξηγούνται πολλά, χωρίς κάποια συναισθηματική βαρύτητα, με ένα άχαρο πρώτο μέρος, έχοντας υπερβολικά μεγάλη διάρκεια και μια ασύνδετη αφήγηση, ενώ αποτυγχάνει να δημιουργήσει οποιαδήποτε ουσιαστική σύνδεση μεταξύ των χαρακτήρων του. Η πολυαναμενόμενη επαναφορά του The Crow είχε ως στόχο να αναζωογονήσει το κλασικό cult έργο, αλλά τελικά δεν τα κατάφερε. Η ταινία παλεύει με μια αδύναμη πλοκή, ένα απογοητευτικό ρομάντζο και μια μπερδεμένη και αποσπασματική αφήγηση. Ένα remake που απομιμείται εντελώς ανέμπνευστα, με φωτοτυπία κάποιων σκηνών, επιτηδευμένη "σκοτεινή ατμόσφαιρα" και ελάχιστη συνοχή μία κλασσική ταινία. Ο Eric του Skarsgård μοιάζει να είναι αποσυνδεδεμένος από το πρωτότυπο, με την ιστορία εκδίκησής του να υποφέρει από κακό ρυθμό και έλλειψη ανάπτυξης του χαρακτήρα του, χωρίς να καταφέρνει ποτέ να αποδώσει την εσωτερική οργή και τον κυνικό τρόπο με τον οποίο κυνηγάει έναν-έναν τους υπεύθυνους για τη δυστυχία και το τραύμα που σημάδεψαν τη ζωή του, μη μπορώντας έτσι να συνδέσει τον σκληρό, γεμάτο εκδίκηση Eric με την πιο ευαίσθητη, ανθρώπινη εκδοχή του χαρακτήρα, κάτι που θα μπορούσε να προσδώσει βάθος και πολυπλοκότητα στην ερμηνεία του. Η χημεία μεταξύ του Skarsgård και της FKA Twigs είναι σχεδόν ανύπαρκτη, κάνοντας το κεντρικό ειδύλλιο να μοιάζει μη πειστικό. Αντί να εμβαθύνει τον συναισθηματικό πυρήνα, η ταινία βασίζεται σε μεγάλο βαθμό σε επαναλαμβανόμενα flashbacks που επιβραδύνουν την ιστορία, χωρίς να προσθέτουν κάποια ουσιαστική σύνδεση μεταξύ των χαρακτήρων.

Εν τω μεταξύ, οι κακοποιοί είναι υποανάπτυκτοι, με ασαφή και ελάχιστα κίνητρα για να μας κρατήσουν σε εγρήγορση. Το σενάριο είναι φορτωμένο με υποπλοκές που αποσπούν από τα κύρια κίνητρα της ιστορίας και πάνω απ’ όλα λείπει η λεπτότητα στην απεικόνιση του υπερφυσικού, ενώ ο διάλογος πάσχει από αμήχανες στιγμές και στερείται του ποιητικού βάθους που υπήρχε στην αρχική ταινία και τη σειρά κόμικς, αφήνοντας την ταινία να μοιάζει κενή στην εξερεύνηση της αγάπης, της απώλειας και της εκδίκησης. Στα θετικά, οι σκηνές δράσης της ταινίας και ιδίως η οπερατική σκηνή μάχης και αιματοκυλίσματος (αν και εξωφρενικά βίαιη και αιματηρή κορύφωση είναι μοναδική αξιομνημόνευτη σεκάνς), είναι οπτικά ελκυστικές, ο ρυθμός εξελίσσεται ομαλά, φωτογραφία και μοντάζ -παρότι τυπικά- λειτουργούν υπέρ της δράσης, το soundtrack έχει τον απαραίτητο δυναμισμό και επίσης ήταν άρτιο αισθητικά με τις γοτθικές πινελιές του Proyas, αλλά αυτά από μόνα τους δεν μπορούν να κρατήσουν την ταινία σε υψηλά επίπεδα. Το The Crow θα είναι για πάντα μια ιστορία αγάπης, αφοσίωσης, εκδίκησης και κυρίως δικαιοσύνης. Όχι απλώς εκδίκησης, αλλά βαθιάς, ηθικής δικαιοσύνης. Ζητήματα που καθιστούν την ιστορία του τόσο ισχυρή και διαχρονική, αλλά δυστυχώς αυτά τα στοιχεία απουσιάζουν εντελώς στη νέα του εκδοχή. Αν και οπτικά κομψή με μερικές αξιομνημόνευτες στιγμές δράσης, βαραίνει από μια ασύνδετη πλοκή, χαρακτήρες και ένα μη πειστικό ειδύλλιο, αδυνατώντας να προσφέρει κάτι φρέσκο και ουσιαστικό. 5/10!!

πολυ φολα στα 25-30 λεπτα με πηρε ο υπνος

Μέτρια ταινία.

Ωραίο ήταν μια χαρά

Αν σε αυτη την ταινια μπορουσε να παιξει ο συγχωρεμενος Κιθ Λοτζερ ή ο Γιοακιμ Φινιξ θεωρω οτι η ταινια θα ανεβαινε τουλαχιστον ενα επιπεδο πανω. Εντελως λανθασμενη η επιλογη πρωταγωνιστικου ντουετου. Ο συγχωρεμενος επισης Μπραντον Λι απεδωσε το ρολο με πολυ ψυχη και πετυχε να αποδωσει την πραγματικη ψυχοσυνθεση του. Ο πρωταγωνιστης της ταινιας δεν καταφερε να μπει στο πετσι του ρολου και σε αυτο φυσικα φερει ευθυνη και ο σκηνοθετης. Αν δεν υπηρχε η πρωτη ταινια και ενα μετρο συγκρισης, ισως στεκοταν καλυτερα η τωρινη, αν και δεν αποδιδει το σκοτεινο χαρακτηρα του ιδιου του κομικ. 6/10, αν δεν εχετε κατι καλυτερο να δειτε ή να κανετε, δωστε του μια ευκαιρια.

6/10 μια χαρουλα

Προσπάθεια επανεκκίνησης μπορεί να θεωρηθεί πιο πολύ παρά remake της κλασσικής ταινίας του 1994 του Άλεξ Πρόγιας. Έχει υπερβολικά μεγάλη διάρκεια και ασύνδετη αφήγηση, ενώ δεν πετυχαίνει να δημιουργήσει οποιαδήποτε ουσιαστική σύνδεση μεταξύ των χαρακτήρων του. Οπτικά κομψή ταινία με μερικές πολύ αξιόλογες σκηνές δράσης, η ασύνδετη όμως πλοκή και χαρακτήρες, καθώς και το μη πειστικό ειδύλλιο είναι τα βαρίδια που κάνουν την προσπάθεια επαναπροσδιορισμού του "The Crow" του Πρόγιας από αυτή την ταινία να χάσει την ουσία και να αποτελεί ηχηρή αποτυχία.

Οχι ! Σαν remake δεν μπορω να το δω! Σαν μια ταινια σημερινη με φαντασια με λιγο Gothic ατμοσφαιρα μ εναν Bill πολυ καλο στο ρολο του δυστυχισμενου νεου που ζηταει εκδικηση οκ μεχρι εδω! Δεν μου ταιριαζει με την ηθοποιο στο ρολο της Σελι δεν μου βγαζει το συναισθημα κι εκει χανει ολη η ταινια την ουσια της. Αποσπασματικα καποιες σκηνες μου αρεσαν αλλα σαν συνολο δεν ειχε συνοχη δεν ειχε βαθος παρολο την καλη προσπαθεια της φωτογραφιας και της μουσικης επενδυσης που προσπαθουσε να συμπληρωσει τα κενα αλλα δυστυχως δεν εφτασε!Αν πρεπει να συγκρινω ειναι πολυ λιγη απεναντι στην μνημειωδη ταινια του Proyas με τον ανεπαναληπτο Μπραντον Λι σε ολα! Ο Μπραντον Λι ηταν ο Eric Draven ηταν το κορακι ο μελαγχολικος μουσικος ενας συναισθηματικος ροκας ποιητης και ερωτευμενος το βλεπεις στο πως αγγιζει την Σελι στο γεματο αφοσιωση και αγαπη βλεμμα του! Γυρναει απο τον θανατο για εκεινην για να παρει εκδικηση και δικαιοσυνη γεματος απογνωση και απελπισια για αυτα που τους στερησαν και το καταφερνει και στο τελος η λυτρωση...Η ταινια του Alex Proyas εμβληματικη και διαχρονικη ποιητικη και λυρικη δεν χρειαζοταν remake ειναι υπεροχη σε ολα της παρολες τις δυσκολιες που γυριστηκε(μετα τον θανατο του Μπραντον) και σε αναμνηση αυτου ενα μερος απο το Burn των The Cure ...
So slide back down and close your eyes
Sleep a while
You must be tired... "
But every night I burn
Every night I call your name
Every night I burn
Every night I fall again
Every night I burn
Scream the animal scream
Every night I burn
Dream the crow black dream...

Αν τη δείτε σαν Remake δεν θα σας αρέσει ....
Δείτε την σαν μία περιπέτεια φαντασίας ετσι βλέπετε καλύτερα

φυσικα κ αλλαξαν οι εποχες αλλα δεν συγκρινεται με την παλια 6,5/10

Μεγαλύτερη φλωριά δεν υπάρχει.Τέρμα ναρκισσιστική ταινία.Ιεροσυλία προς την ταινία σημείο αναφοράς

Νεο-εποχίστικη προσβολή στην ταινία σταθμό του Μπράντον Λι. Ούτε από κοντά δέν περνάει .

Τ Α Ι Ν Ι Α Ρ Α

Μετριο. Καλυτερη με τον Μπραντον Λι

Ευχαριστουμε για το ανεβασμα.... Δεν ειναι τοσο σκοτεινο σαν το παλιο ,δεν εχει τον BRANDON LEE που στιγματισε την ταινια...αλλα βλεπεται ευχαριστα....Αυτος ο BILL αρχιζει να ανεβαινει υποκριτικα

Καταπληκτική ταινία σε όλα της, όπως η παλιότερη του 1994 με τον γιο του Μπρους Λη τον Μπράντον Λη....10/10!!!!!

Η ταινία δεν είναι τόσο καλή αλλά βλέπεται ευχάριστα. Όσο για αυτούς που την φτύνουν θα πω το εξής : ξεκολλάτε έχουν αλλάξει οι εποχές.

Κοράκι χωρίς μακρύ μαλλί, δερμάτινα, το ανάλογο μακιγιάζ και Dukati δε γίνεται....
Μόνο η πρώτη και η δεύτερη ταινία έχουν μείνει στο μυαλό. Όλες οι άλλες που ακολούθησαν απλά σαχλαμάρες...
Η συγκεκριμένη, κυλά βασανιστικά αργά. Οι πρωταγωνιστές άνευ ομορφιάς. Οι κακοί, εντελώς αδιάφοροι. Μουσική, λες και έβλεπα 10η Εντολή ή Κόκκινο Κύκλο. Το ντύσιμο φλώρικο. Περιμένα να τον δω και πάνω σε κάποιο ηλεκτρονικό πατίνι, αλλά ευτυχώς δε το σκέφτηκε ο σκηνοθέτης για να γελοιοποιήσει περισσότερο τη ταινία.
1/5 ..... Πραγματικά τραγικό.....

Δεν είναι άσχημη αλλά είναι κατά πολύ κατώτερη από την αρχική με τον Μπράντον Λη κι ακόμα κι από την δεύτερη εκδοχή της. 7/10

To trailer είδα και για τα σκουπίδια μου φαίνεται το cast και γενικά η σκηνοθεσία.Θα παραμείνω στην αυθεντική ταινία.Δεν πρόκειται να δώσω χρήματα για εισιτήριο ,ούτε να χάσω παραπάνω χρόνο να ασχοληθώ

ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΜΘΩ ΑΥΤΟΙ ΟΙ 40 ΜΠΡΑΒΟΙ ΣΤΗΝ ΟΠΕΡΑ ΠΛΗΡΩΣΑΝ ΕΙΣΗΤΗΡΙΟ ΕΙΣΟΔΟΥ ?

Μέτριο προς κακό reboot η remake πείτε το όπως θέλετε της cult κλασικής κ αγαπημένης ταινίας του 1994 με τον Μπράντον Λι...το σενάριο κακό όπως κ το cast (εκτός του Ντάνι Χιούστον) κ σε καμία περίπτωση δεν μπορείς να δεθείς με τους χαρακτήρες... έχει περισσότερο gore από την παλιότερη ταινία κάτι που ίσως να αρέσει κ καλό soundtrack με κομμάτια από Joy Division από Enya κ άλλους...σε αντίθεση με την ταινία του 1994 που την έχω δει άπειρες φορές κ είναι στο Top 10 μου αυτή είναι μια ταινία που δεν θα έβλεπα ξανά !!

ταινιάρα τότε, ταινιάρα και τώρα