Apartment 7A (2024)

αυτο το κλισε σεναρειο παιζει πολυ κ τελευταια κ ειδα αλα 2 θρηλερ με μικρη παραλαγη σε αλο 'φοντο ' με φινετσα εποχης σε αυτο η ενδιαφερων τυπησα απτο οζαρκ με σχετικα ενδιαφερων ερμηνιες αλλα σε μια αποτυχεια θα ελεγα η μετριοτητα το προχωρησα 5/10

6.8/10

Η ταινία ενώ σε κάποια κομμάτια της στο πρώτο μέρος έχει κάποια ενδιαφέροντα στοιχεία, εντέλει δεν πετυχαίνει τον σκοπό της, μιας και όσο περνάει η ώρα… ξεχειλώνει, απλά ξεμένοντας από έξυπνες ιδέες. Καλή η προσπάθεια, αλλά δεν μπορεί να φτάσει την κλασσική ταινία του Polanski. Είναι ιεροσυλία να την συγκρίνει με αυτήν και να την χαρακτηρίζει και ως prequel. Έχει ατμόσφαιρα, αλλά καθόλου δυναμική και κλιμακούμενη εξέλιξη, ενώ ο τρόμος είναι ανύπαρκτος. 5.5/10!!!

Πάρα πολύ καλή
Για το σύμπαν Ρόζμαρι μια καλή εκδοχή που στέκεται μόνη της
Δίνω 8/10

Ψυχολογικό θρίλερ - τρόμου, βασισμένο στο κλασσικό Rosemary's Baby (1968) του Roman Polanski, εδώ σε σκηνοθεσία της Natalie Erika James (Relic) με πρωταγωνίστρια την Julia Garner και τους Dianne Wiest, Jim Sturgess να την πλαισιώνουν και να ξεχωρίζουν από το υπόλοιπο καστ.
Ουσιαστικά πλασάρεται ως prequel του Rosemary's Baby με ηρωίδα μια νεαρή χορεύτρια που μετακομίζει σ' ένα διαμέρισμα έχοντας ν' αντιμετωπίσει το περίεργο ζευγάρι των ηλικιωμένων γειτόνων της αλλά κυρίως μια πολύ περίεργη εγκυμοσύνη.

Κάλλιστα ο εναλλακτικός τίτλος της ταινίας θα μπορούσε να είναι "Του σπασμένου αστράγαλου το σιδηρούν κιγκλίδωμα" ή ακόμα πιο ποιητικά "Η μπαλάντα του σπασμένου αστράγαλου". Αν μη τι άλλο χορταίνει το μάτι σου στραβοπατήματα.
Ενώ στην αρχή το ψιλοβαριόμουν και δεν με προιδέαζε ότι θα δω κάτι ξεχωριστό, όσο περνούσε η ώρα όλο και πιο πολύ με κέρδιζε καθώς πλήθαιναν οι καλές κι έντονες στιγμές που μου κρατούσαν ακέραιο το ενδιαφέρον. Πιο πολύ φέρνει σε old school ταινία τρόμου, βγαλμένη θα έλεγα από 90s με 00s και είναι και λογικό καθώς η δράση δεν διαδραματίζεται στη σήμερον ημέρα αλλά στα μέσα των 60s.
Μεταξύ άλλων, έχει και τις ωραίες στιλιζαρισμένες χορογραφίες του καθ' ότι είναι χορεύτρια η ηρωίδα. Το φινάλε είναι ικανοποιητικό και κλείνει με ωραίο τρόπο την ταινία. Καλή η Julia Garner στον πρωταγωνιστικό ρόλο η οποία σηκώνει μια χαρά το φιλμ στις πλάτες της. Στους τίτλους τέλους ακούμε και το Lullaby, το μουσικό score της ταινίας του 1968, ερμηνευμένο από την Mia Farrow, πρωταγωνίστρια στην τότε ταινία του Polanski, φέρνοντας τις ανάλογες θύμησες.
Πάνε πολλά χρόνια που είχα δει για τελευταία φορά το Rosemary's Baby, δεν το θυμάμαι σχεδόν καθόλου (μόνο λίγο το τέλος θυμάμαι) και η συγκεκριμένη ταινία ήταν μια καλή πρόταση για να θυμηθώ και να δω την συγκεκριμένη ιστορία σε σύγχρονη κινηματογραφική μορφή.
Συγκριτικά με το παρόμοιας θεματικής The First Omen το οποίο το είχα βρει ναι μεν καλό και προσεγμένο αλλά και ψιλοβαρετό, έχω να πω ότι το Apartment 7A μου άρεσε περισσότερο.

Ήταν μια ευχάριστη έκπληξη καθώς δεν το περίμενα τόσο καλό κι ενδιαφέρον. Κυρίως με κέρδισε η διαρκής ένταση που έβγαζε με διαδοχικές ενδιαφέρουσες σκηνές ψυχολογικού τρόμου, το γεγονός δηλαδή ότι λεπτό με το λεπτό ανέβαζε όλο και περισσότερο το ενδιαφέρον και την ένταση. Σίγουρα δεν πρόκειται για κάποια συγκλονιστική ταινία τρόμου που κάνει πάταγο αλλά για ένα φιλμ που στέκεται καλά και υπηρετεί επάξια το συγκεκριμένο είδος. Ήταν μια καλή επιλογή για να περάσω ευχάριστα το βράδυ μου βλέποντας μια καλή ταινία του αγαπημένου μου είδους.

Η βαθμολογία μου είναι 8.2