Last Sentinel (2023)

Ταινία μετα-αποκαλυπτική/επιβίωσης. Βρισκόμαστε μερικές δεκαετίες μπροστά στο μέλλον, όπου σχεδόν όλη η υφήλιος έχει βυθιστεί κάτω από τη στάθμη της θάλασσας εκτός από δυο περιοχές. Η βόρεια περιοχή κάπου στη βόρεια αμερική και η νότια περιοχή κάπου στην Ασία. Οι επιζώντες των δύο περιοχών αντί να είναι ενωμένοι, εχθρεύονται ο ένας τον άλλον. Ένα τελευταίο οχυρό κάπου στα μισά, στην Ευρώπη πάνω από την στάθμη της θάλασσας είναι μέγιστης σημασίας για το ποιος θα έχει τον έλεγχο από τις δύο περιοχές. Μια ομάδα 4 ατόμων στρατιωτικών της μιας περιοχής έχει τα τελευταία δύο χρόνια υπό τον έλεγχό της το κέντρο αυτό. Παλεύοντας με τον ωκεανό και τις καταιγίδες προσπαθούν να επιβιώσουν. Ξαφνικά εμφανίζεται ένα πλοίο. Κάποιοι ελπίζουν πως είναι βοήθεια και ανυπομονούν να πάνε σπίτι, κάποιοι άλλοι το βλέπουν σαν εχθρό, ενώ ένα άτομο από αυτούς, γνωρίζει ήδη τι είναι. Οι προθέσεις του καθενός είναι διαφορετικές και η μεταξύ τους σύγκρουση είναι αναπόφευκτη, ενώ παλεύουν ταυτόχρονα και για την επιβίωση.

Μια ιδιαίτερα πρωτότυπη ιδέα, εμπνευσμένη από άλλες ταινίες παρόλα αυτά, με κλιματική αλλαγή, πολέμους κλπ, και αποδίδει το κλίμα όσο περισσότερο μπορεί. Όλη η ταινία είναι γυρισμένη σε αυτό το παλιό κέντρο με τους 4 ηθοποιούς, χωρίς να δείξει τίποτα άλλο. Το σταδιακό ξεδίπλωμα των χαρακτήρων και οι σταδιακές αποκαλύψεις οδηγούν σε αρκετές ανατροπές με τις τελευταίες μεγάλες απανωτές ανατροπές πριν το τέλος. Οι ηθοποιοί μπήκαν στον ρόλο τους και απέδωσαν με αρκετό ρεαλισμό την όλη ψυχοσύνθεση. Παρόλα αυτά, ήταν αρκετά ήπια κατά τα άλλα ταινία που ίσως για πριν 1-2 δεκαετίες να θεωρούταν αριστούργημα, αλλά για τα σημερινά δεδομένα της έλλειπε η ένταση.

Προτείνεται για μια θέαση λόγω της πρωτοτυπίας της, όμως είναι ήπια γενικά.

5.5-6/10 από μένα.

Έτσι γιά την ιστορία.
Α) Ότι απέμεινε απ'το κόσμο του σήμερα είναι ένα κομμάτι από την Γροιλανδία-Northland και ένα κομμάτι κάπου απ'το Θιβέτ-Κίνα-Southland. Τουλάχιστον έτσι μας το δείχνει η ταινία στην αρχή της στον World Map.
Β) Ο Σάλιβαν κάπως σκουρόχρωμος και μελαχρινός δε μοιάζει καθόλου για Γροιλανδός αλλά για κάποιον που ο τόπος καταγωγής του είναι νοτιότερα της Μεσογείου. Και η Κάσιντι ξανθούλα και άσπρη σα το γάλα δεν περνάει ούτε με σφαίρες για Θιβετο-κινέζα.
Γ) Το παιδικό τραγουδάκι που ακούγεται κάπου στο 15:10 και στο 17:30 είμαι σίγουρος ότι κάποια στιγμή όλοι μας όταν ήμασταν στο παιδικό σταθμό το τραγουδήσαμε αλλά μου διαφεύγει ο τίτλος, μήπως το θυμάται κάποιος;
Δ) Κάποια στιγμή ο Σάλιβαν πέρνη εντολή ...φέρτο πίσω..., ερώτημα μπορεί μία απλή και μικρή βενζινάκατος να ρυμουλκήση το σκάφος εφοδιασμού του μεγέθους που βλέπουμε;
Ε) Truth–Loyalty–Sacrifice μας λέει μία αφίσα στο εσωτερικό της τουαλέτας, για ποιό απ'τα τρία είχατε τις μεγαλύτερες αμφιβολίες αν ήσασταν στη θέση του Σάλιβαν;
Ζ) Τελικά μετά τα Γαλλικά, και τα Γερμανικά, το ...την γαμήσαμε... στα Ισπανικά πως είναι θα το μάθουμε;
Για την ταινία τώρα πραγματικά στηρίζεται σε μιά εξαιρετική ιδέα που δυστυχώς όπως το λέει και κάποιο άλλος κρίμα που δεν αξιοποιείται όπως θα έπρεπε σε δράση–χαρακτήρες και σε ένα μεγάλο φινάλε.
Εγώ δεν θα την έλεγα πατάτα απλά είναι ένα...γλυκό χωρίς γεύση.

κατι τετοια βλεπουν οι Κορεατες,οι Κινεζοι,κ.λπ. και τριβουν τα χερια τους γνωριζοντας οτι το δυτικο Cinema αργοσβηνει.

Δεν το πιστευω οτι εφαγα κοντα 2 ωρες απ'την ζωη μου για να δω μια ανουσια και γελοια μπουρδα....δυστυχως την πατησα...

Μία στάσιμη χωρίς εξέλιξη ταινία, με υποτονική δράση. Ενώ στην αρχή ξεκινάει κάπως πιασάρικα και με μπόλικο ενδιαφέρον, νομίζοντας ότι θα δείξει κάτι διαφορετικό τελικά καταλήγει σε μια απρόσωπη, ατσούμπαλη και αλλόκοτη πλοκή, χωρίς καμία έκρηξη, χωρίς ίχνος έντασης, χωρίς αναπάντεχες ανατροπές, χωρίς κάτι το ουσιώδες ή τέλος πάντων διαφορετικό ή ξεχωριστό με βάση τη θεματολογία που είχε αρχικώς. Πώς γίνεται στις περισσότερες των περιπτώσεων οι σεναριογράφοι να έχουν μία ευρηματική ιδέα, αλλά να μην μπορούν με τίποτα να την αναπτύξουν, να μην έχουν φαντασία να την κάνουν περιπετειώδη, με συνέπεια ή να την προχωράνε με κανένα νόημα και ουσία, ή ανεξήγητα, με ασάφειες και κενά, ή με αργόσυρτο, βαρετό και πληκτικό τρόπο. Ε, σε αυτό έχουμε όλο το σετάκι, οπότε άκυρο από εμένα, δε με κράτησε καθόλου. Οι ερμηνείες χλιαρές, η σκηνοθεσία μεστή αλλά όλα διαδραματίζονταν μέσα σε ένα δεξαμενόπλοιο να το πω, πλατφόρμα να το πω, όπως και να το πω το συμπέρασμα που βγάζω είναι μία ατελής και ατελέσφορη ταινία στο σύνολό της. 3/10!!!