The Whale / Η Φάλαινα (2022)

Η ταινία είναι καταπληκτική, θυμίζει μια δραματική θεατρική παράσταση, έχει πόνο, πολύ μοναξιά, έχει τρυφερές στιγμές, έχει ειλικρίνεια. Γενικά είναι μια ταινία που έχει θετική αύρα, έχει προσπάθεια αλλά και απελπισία. Ο διάλογος είναι έξυπνος, η πλοκή ενδιαφέρουσα, οι ηθοποιοί πολύ καλοί. Είναι γυρισμένη εξ ολοκλήρου σε ένα διαμέρισμα, παρόλο αυτό, δεν κουράζει καθόλου. Είναι άξια για το Οσκαρ που δικαίως πήρε. Είναι μια συγκινητική ταινία, που σε μαγεύει παρόλο την δυστυχία που καρτερεί σε κάθε βήμα. Από εμένα 10 / 10..!

Ταινία που απευθύνεται κυρίως σε θεατές με ευαισθησίες,που μπορούν να διεισδύσουν στην ψυχολογία των χαρακτήρων.Ταινία που αγγίζει ευαίσθητες χορδές,προβληματίζει την στάση ζωής. Η ερμηνεία του FRASER άξιζε το Όσκαρ πρώτου ανδρικού ρόλου,χωρίς φυσικά να μπορούμε να παραβλεψουμε τις ερμηνείες των συντελεστών που κατα την αποψη μου ειναι σημαντικές.Φυσικά δεν θα μπορούσε να υπάρξει διαφορετικό αποτέλεσμα οταν υπάρχει ένας ΔΑΣΚΑΛΟΣ του επιπέδου του ΑΡΟΝΟΦΣΚΙ.

Μια από τις πιο δυνατές ταινίες που έχω δει. Ωμή και ρεαλιστική. Δεν χρειάζεται να βλέπουμε μόνο ταινίες που προβάλλουν ιδεατούς κόσμους και τέλειους ανθρώπους. Η συγκεκριμένη είναι πολύ περισσότερα από αυτό. Είναι μια μικρογραφία του σύγχρονου κόσμου , που κάθε άλλο παρά ιδεατός είναι. Το άξιζε το Όσκαρ ο Fraser.

Κατα την γνωμη μου κουραζει αρκετα 2 ωρες το ιδιο πραγμα !!!!!!

Πολυεπίπεδη με ψυχολογικές, κοινωνικές προεκτάσεις και καλές ερμηνείες. 8/10

Συγκλονιστική!!!!

Έχω μια απορία, ειλικρινή και διόλου ειρωνική: Αν αυτός ο τύπος είχε εγκατελείψει τη γυναίκα του και τη μικρή του κόρη παντελώς, μα παντελώς, για να "ακολουθήσει την καρδιά του" και να ζήσει το μεγάλο έρωτα του, δεν ήταν γκέι, αλλά ερωτεύτηκε μια νεαρή, θα ήταν το ίδιο συμπαθητικός από τις ευαίσθητες γυναικείες ψυχές που κατανόησαν και συγκινήθηκαν με το δράμα της επιλογής του; Και μην πυροβολείτε τον πιανίστα που απορεί!

Σας παρακαλώ δείτε τι πρόβλημα υπάρχει εδώ και λίγες μέρες έχουν εξαφανιστεί όλα τα βίντεο στην ταινιομανία, δεν εμφανίζονται ούτε σε Edge, ούτε σε Firefox, είναι κρίμα, είναι το πληρέστερο σάιτ και να έχει τέτοια τεχνικά προβλήματα με τις τελευταίες αλλαγές...

ένα κοινωνικό δράμα.
λιγάκι μεγάλο σε διάρκεια αλλά το τελευταίο μισάωρο σε αποζημιώνει!
πολύ καλή ερμηνεία ο Brendan Fraser, μακάρι να το πάρει το όσκαρ!

Μια απλά καλή δραματική ταινία από τον Ντάρεν Αρονόφσκι με ένα έντονα συγκινητικό τέλος αλλά κατά τα άλλα δεν ήταν κάτι το ιδιαίτερο !! Μπλέκει πολλά θέματα μαζί κ νομίζω ότι κουράζει κ λίγο λόγο της διάρκειας κ ίσως επειδή είναι γυρισμένη μέσα στο σπίτι !! Δεν είναι μια ταινία για Όσκαρ πιστεύω αλλά από την άλλη η ερμηνεία του Μπρένταν Φρέιζερ είναι καθηλωτικη (φαντάζομαι κ την δυσκολία με όλα τα προσθετικά) κ ίσως να το αξίζει ο ίδιος ένα Όσκαρ !!

ΥΓ Δεν θα την έβλεπα κ δεύτερη φορά κ αυτό λέει πολλά για εμένα !!

ΡΕ ΦΡΕΙΖΕΡ γιατι βρε παλικαρι μου κωμωδιες τοσο καιρο μονο ....
ι΄m not crying ... you re crying ! 😭😭😭😭😭😭😭😭

Καιρο ειχα να συγκινηθω τοσο!Νταρεν Αρονοφσκι λοιπον και Φαλαινα!Δεν ειναι για τους πολλους αυτος ο σκηνοθετης.Κανει ιδιαιτερες κ αμφιλεγομενες ταινιες που ειτε θα αρεσουν ειτε οχι.Αυτη εδω ειναι μια πολυ αρτια κ σπουδαια δραματικη ταινια που πραγματευεται καθημερινα θεματα οπως η παχυσαρκια,η μοναξια, η καταθλιψη,η θρησκεια. η οικογενεια κ η ομοφυλοφιλια.Συγκινητκη κ εξαισια.Αξιζει τη θεαση της κ με το παραπανω!Ο Φρειζερ το χει στο τσεπακι του το Οσκαρ!Εκπληκτικη μεταμορφωση!Φοβερος ηθοποιος!

Ταινιάρα!!!!

Απλά ΥΠΕΡΟΧΗ 10/10

προσωπικα δεν μ αρεσε καθολου η ταινια.αντιθετως με κουρασε κιολας

Απίστευτο ότι είναι ο ίδιος που έπαιξε στη Μούμια. Αγνώριστος . Αν εξαιρέσουμε ότι η μεγάλη διάρκεια κουράζει κάπως και ότι για άλλη μια φορά υπάρχει γκέυ έρωτας, η ταινία είναι φανταστική, συγκινητική. Ο fraser απίστευτος - όσκαρ σίγουρο-. Καιρό είχα να δω τέτοια ταινία που να με συναρπάσει . Είχα πήξει στο πιστολίδι...

EΠΙΤΕΛΟΥΣ να μια πραγματικα θαρραλεα ταινια!!!
Την λενε δραμα αλλα δεν ειναι.....ειναι παναθρωπινη ταινια μια ρεαλιστικη ταινια ειναι κατι που συμβαινει,ειναι γραμμενη μεσα απο τον βιο των ανθρωπων ολα τελικα εχουν την σημασια τους τα σωστα μας,τα λαθη μας οι αδυναμιες μας τα παντα μετρανε στο τελος και ολο αυτο λεγεται <<ζωη>>.
Προκειται για εναν ανθρωπο που εθαψε μεσα σε ενα μικρο διαμερισμα τον εαυτο του επιβαλλοντας του την αυτοκαστροφη,την τιμωρια θα χαρακτηριζα καλλιτερα με την βουλιμικη ταση του στο ολοενα πλεον παθολογικο παχος να του στερει την ζωη ωρα με την ωρα....
Τα πνιγμενα μυστικα,τα αποθυμενα ,οι ενοχες τα ανεκπληρωτα <πρεπει>,τα ονειρα,οι επιθυμιες εκτυλισσονται σταθερα αργα οσο περνα η ωρα,αφηνοντας περιθωριο στον θεατη να βγαλει τα δικα του συναισθηματα και σκεψεις.
Πραγματικα εδω ο πολυ αγαπημενος μου ηθοποιος Brendan Fraser εδωσε ψυχη σε αυτον τον πολυ ζορικο ρολο που τον απεδωσε με μεγαλο σεβασμο και αξιοπρεπεια,τιμωντας ετσι τους εκατονταδες συμπατριωτες του που εχουν αυτο ακριβως το προβλημα (παχυσαρκια συναισθηματικης φυσης),παλευουν χρονια με χειρουργεια βαρους αλλα δυστυχως οι περισσοτεροι χανουν την ζωη τους πολυ νωρις απο εναν απολυτα αργο και βασανιστικο θανατο......

Ενα ισως μειονεκτημα που ειχε σαν σεναριο ηταν η πολυ αργη εξελιξη στην κατανοηση της πλοκης και οι λιγο φτωχες και επαναλαμβανομενες ατακες τησ κορης με τον πατερα της, επισης λιγο μετα την μεση αρχιζε να πλατιαζει το θεμα καπως με αποτελεσμα να γινεται λιγο κουραστικο.....Το τελος ομως της ταινιας ειναι πραγματικα ενα απο τα πολυ δυνατα σημεια,εχει συγκινηση και μια ιεροτητα .....Αξιζει και με το παραπανω να την δει καποιος!!

Συγκλονιστική, καθηλωτική, κορυφαία!! Ο Darren Aronofsky επιστρέφει με ένα σπαρακτικό φιλμ για την αδυναμία, τις εμμονές, την προσωπική οδύσσεια που προκύπτει από τις επιλογές ζωής, την υπέρβαση, την εξιλέωση, την σωτήρια της ψυχής, με μια συνταρακτική ερμηνεία του "ξεχασμένου" Brendan Fraser. Δράμα δωματίου με θεατρική πηγή έμπνευσης, που χωράει όλα τα πάθη και τα λάθη της ανθρώπινης ψυχής, έτσι όπως καίγεται απ’ το πένθος και τις ενοχές. Δυνατή, ειλικρινής, και βαθιά ανθρώπινη! Συνθέτει μια συγκινητική διαδρομή λύτρωσης, με χαρακτήρες αξέχαστους, που συνοδεύονται από ισάξια μοναδικές ερμηνείες. Εκμεταλλεύονται κάθε μικροσκοπική λεπτομέρεια του σεναρίου μετατρέποντας σε υπαρξιακή παραβολή μια ιστορία. Η παχυσαρκία εδώ δεν εμφανίζεται σαν πάθηση αλλά σαν σύμπτωμα, η αυτοτιμωρία που έχει επιβάλλει ο Charlie στον εαυτό του, τον οποίο ο Aronofsky προσεγγίζει με εξαιρετική γλυκύτητα, μεταμορφώνοντας το ντροπαλό και χαμένο πρόσωπο του Fraser στην προσωποποίηση της καλοσύνης και της αγάπης για τον πλησίον, τη στιγμή που τον φέρνει ταυτόχρονα αντιμέτωπο με τον πόνο που, ηθελημένα ή άθελα, δίκαια ή άδικα, έχει προκαλέσει στους αγαπημένους του. Τίποτα δεν είναι απλό στις διαπροσωπικές σχέσεις της "Φάλαινας" και κάθε χαρακτήρας εισχωρεί στην ιστορία με το δικό του βάρος ευθυνών αλλά και το δικαίωμα στη ζωή και τις επιλογές του.

Σε μια πνιγηρή ατμόσφαιρα που ζέχνει ζόφο, ο Aronofsky αφηγείται την συγκινητική διαδρομή προς την λύτρωση και την εξιλέωση του καλοκάγαθου και μειλίχιου πρωταγωνιστή του. Η ακινησία του Charlie αμβλύνεται ως αίσθηση από τις κινήσεις των άλλων ηρώων γύρω του, τις αλλαγές στις γωνίες λήψης, τα κοψίματα της ταινίας, αλλά και τις αυξομειώσεις στην ένταση των σκηνών. Ο υπέρβαρος Charlie σέρνεται κυριολεκτικά μπροστά στα μάτια μας, σε μια αργή αγωνία που σε καθηλώνει. Όλα γυρίζουν γύρω από το σώμα. Γεννιόμαστε μ’ αυτό, μεγαλώνουμε μ’ αυτό, γερνάμε μ’ αυτό, σαπίζουμε μέσα σ’ αυτό. Γίνεται ένα με την ψυχολογία μας, είναι η "άγκυρα" του εαυτού μας, αυτό που ορίζει το φύλο μας, τον τρόπο με τον οποίο (θα) μας αντιμετωπίζουν οι άλλοι, έως και τις αντοχές μας απέναντι σε μια δική μας ματιά απέναντι στον καθρέφτη. Αυτό που κάνει τους άλλους να θέλουν να μοιραστούν τη ζωή τους μαζί μας. Όλο το έργο, όμως, είναι ο Brendan Fraser που κάνει κατάθεση ψυχής μ' αυτή την ανατριχιαστική ερμηνεία του. Ο Darren Aronofsky αναζήτησε έναν ηθοποιό για να τον ξανασυστήσει στο κοινό, περίπου όπως τον Mickey Rourke στον "Παλαιστή". Η ερμηνεία του, κάτω από τη μάσκα, ξεφλουδίζει με κόπο και αγωνία, έναν άνδρα κυριολεκτικά θαμμένο στον εαυτό του, στις τύψεις και την παρεξηγημένη θετικότητα που επιζητά. Αποκάλυψη είναι η Sadie Sink, ήρεμη δύναμη η Hong Chau, σταθερά εξαιρετική η Samantha Morton.

Η αλήθεια της ταινίας, που τα βάζει με την ελεημοσύνη και προβοκάρει με έναν εξοργιστικά αποφασισμένο αυτοκαταστροφικό άνθρωπο στο επίκεντρο του δράματος, είναι πως κανείς δεν μπορεί να σώσει κανέναν, αν το θύμα στα μάτια των άλλων δεν βρει το κίνητρο να αναρριχηθεί από τα σκοτάδια του. Παράλληλα, μάς υπενθυμίζει ότι υπάρχει κάτι χειρότερο από τον θάνατο: το να αφήνεις τον εαυτό σου να σκοτωθεί σιγά-σιγά από ένα φθαρμένο σώμα, αποτέλεσμα των τύψεων για ένα αδιόρθωτο παρελθόν. Και το κάνει μέσω μιας έκρηξης θετικών συναισθημάτων, ικανής να αφήσει βαθιά συγκλονισμένους και τους πιο ψυχρούς θεατές. Το φινάλε είναι μαχαιριά στην καρδιά, σου σφίγγει το στομάχι, δε γίνεται να μην κλάψεις. Η ταινία είναι ένα διαμάντι της 7ης Τέχνης, ενίοτε σκληρή στη θέασή της, γεμάτο πικρία συναισθημάτων, μ’ έναν ελεγειακό "αέρα" που πνίγει μονίμως την ατμόσφαιρα, εκρήγνυται λίγο πριν το φινάλε, με ένα σπαρακτικό αλλά και συνάμα αισιόδοξο τέλος. Ένα φινάλε κάθαρσης, ικανό να σε συνθλίψει συναισθηματικά, μια σπαρακτική σκηνή λύτρωσης και πικρής ανακούφισης γι’ αυτή την πονεμένη ψυχή, με σκηνοθετική βιρτουοζιτέ μελοδράματος που εξυψώνεται με την μουσική υπόκρουση του Rob Simonsen, πριν ακολουθήσει η βουβή παραδοχή πως αυτό που είδες, θα αργήσεις να το ξεχάσεις, γιατί θα σου μείνει ανεξίτηλο μια για πάντα στη μνήμη σου. 10/10!!!

ΠΑΡΑΛΕΙΠΟΜΕΝΑ:
-Άξια κέρδισε το Όσκαρ πρώτου αντρικού ρόλου ο Brendan Fraser, ενώ η ταινία πήρε Όσκαρ και για το μακιγιάζ και τις κομμώσεις.
-Ο Aronofsky δήλωσε πως τη συγκεκριμένη διασκευή προσπαθούσε να την κάνει επί μία δεκαετία (το θεατρικό είναι του 2012). Αυτό που τον μπλόκαρε ήταν η επιλογή του ηθοποιού που θα ενσάρκωνε τον 270 κιλών Charlie.
-Ο Brendan Fraser, εξομολογήθηκε πως ο ρόλος τού παχύσαρκου ήταν μεγάλο "σχολείο" και είπε ότι είναι ασύλληπτα δυνατά τα άτομα με αντίστοιχο σώμα.
-Πριν βγει στο πλατό, ο Brendan Fraser περνούσε καθημερινά 4 ώρες στην καρέκλα του προσθετικού μακιγιάζ. Αυτά που τοποθετούνταν πάνω του ζύγιζαν 136 κιλά! Χρειάστηκε όμως να περάσει και ειδική εκπαίδευση με χορογράφο, ώστε να αντιληφθεί το πώς κινείται ένα άτομο τέτοιου βάρους, ενώ μάλιστα μέσα από τα προσθετικά του έβαζαν σακούλες με πάγο για να αντέξει την αφόρητη θερμότητα που του έβγαζε η στολή.
-Κριτική ασκήθηκε πάνω στο γεγονός ότι δεν αναζητήθηκε κάποιος υπέρβαρος ηθοποιός, αλλά προτιμήθηκε αντί αυτού το προσθετικό μακιγιάζ.

ΑΠΛΑ ,,ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑ!!!ΣΙΓΟΥΡΟ ΟΣΚΑΡ!!!ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ!!

Εργο ζωής Ξυπνάει πολλά συναισθήματα που έχουν κοιμηθεί...
Μπορούσαν λίγο καλύτερο το τέλος...
Μπράβο παιδιά ΤΕΛΕΙΟ

Μπράβο αγαπητή Admin...την περίμενα πως κ πως ❤️... όπως κ πολύς κόσμος υποθέτω !!