Κεντρικό Μενού
Last Comment
38
gr21 22:36
Ειλικρινά ό,τι κι αν γραφτεί για το παρόν αριστούργημα του Hitchcock είναι λίγο. Ο μεγάλος σκηνοθέτης κατάφερε να διατηρήσει αμείωτο το ενδιαφέρον μέσα σ’ ένα ασφυκτικά περιορισμένο πεδίο δράσης χωρίς να κουράζει ή να μας κάνει να νιώθουμε βαριεστημένοι. Ούτε φυσικά ενοχλημένοι για το φανερά ψεύτικο μπλοκ διαμερισμάτων – άλλωστε τα έργα του "Alfie" συνηθίζουν να διαθέτουν "θεατρικότητα" κι αυτό είναι οφθαλμοφανές στο "Rear Window". Καλογραμμένοι διάλογοι, σπουδαίες ερμηνείες και εθιστική αλληλουχία γεγονότων συντελούν στη δημιουργία μιας θεσπέσιας ταινίας για την οποία η κατηγορία των θρίλερ μπορεί να περηφανεύεται. Όσο οι πρωταγωνιστές προβαίνουν σε σημαντικές αποκαλύψεις, τόσο διογκώνεται και η αγωνία στην καρδιά του θεατή. Από αγωνιώδεις ταινίες σαν αυτή αντιλαμβανόμαστε το λόγο που ο "Hitch" θεωρείται αδιαμφισβήτητος βασιλιάς στον τομέα του σασπένς. Πιο συνοπτικά, έχουμε υψηλότατο σασπένς, ακούραστη αφήγηση, στιλάτη σκηνοθεσία και ένα από τα αριστουργήματα του Alfred Hitchcock που δεν βαριόμαστε να βλέπουμε ξανά και ξανά. Πέρα από την αυξανόμενη αγωνία και το θρίλερ που σε σημεία κόβει ανάσα, γίνεται έντονη και "ύπουλη" κριτική επί του ανθρώπου-θεατή και του θεσμού του γάμου, σατιρίζοντας ελαφρά τον ρόλο της συζύγου. Ο James Stewart ερμηνεύει καλύτερα καθηλωμένος κι από όρθιος, και η Grace Kelly βρίσκεται στην πιο όμορφη φάση της ζωής της. Κάθε φίλος της ευρύτερης "θρίλερ" θεματολογίας επιβάλλεται να δει το "Rear Window" (ναι και οι φίλοι του τρόμου) όχι απλά για την "ιστορία" αλλά περισσότερο για να καταλάβει τι σημαίνει γνήσιο σασπένς και ευφυής σκηνοθεσία από τον απόλυτο σπεσιαλίστα του είδους.

Θετικά: Οι μνημειώδεις ηδονοβλεπτικές λήψεις της κάμερας, ενδιαφέρουσα ποικιλία προσωπικοτήτων όσον αφορά τους γείτονες του πρωταγωνιστή, εξαιρετική ερμηνεία από τον James Steward, εθιστική πλοκή με ακατάπαυστο ενδιαφέρον, σκηνές με αυξημένο σασπένς που καθηλώνουν.

Αρνητικά: Κάποιοι ίσως θεωρήσουν αχρείαστους τους πολλούς προσωπικούς διαλόγους μεταξύ του Steward και της Kelly. Νομίζω όμως ότι τέτοιοι διάλογοι είναι απαραίτητοι καθώς κάνουν το φιλμ πιο ρεαλιστικό ενώ οι συγκεκριμένοι περιέχουν μερικές έξυπνες και χιουμοριστικές ατάκες που μας ψυχαγωγούν.

Συμπέρασμα: Διαχρονικό αριστούργημα από τον μετρ του σασπένς με σημαντική κληρονομιά στον κινηματογράφο. Απαραίτητη η παρακολούθησή του και από τους φίλους του τρόμου. 10/10!!
Rear Window / Σιωπηλός Μάρτυς (1954)
33
Barbarella 22:47
Καθηλωτικο αριστουργημα , κατι νεο επ ουδενι σε συνηθισμενα μοτιβα, κατι διαφορετικο με τοσο πολυπλοκη ιστορια σε χιλια επιπεδα! Δεν ειναι μονο οτι συμβαινει αναπαντεχα στην ιστορια ενος ξεγνοιαστου εφηβου του Μικυ. Η ζωη του δεν ανατρεπεται αναπαντεχα μονο απ αυτο αλλα κ απ τα επακολουθα. ΟΤΙ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ειναι μια σειρα γεγονοτων που προδιεγραφαν αυτην την πορεια! Σαν κατι το συμπαν να ηξερε? Σαν το μυστηριωδες σπιτι με την τρομακτκη γρια απεναντι να κρυβουν κ να "ξερουν" κατι? Ενα μυστηριο που ειναι αλυσιδα απο πολλα ατομα που χαθηκαν χωρις ιχνη δεμμενο με εκεινον αλλα κ μεταξυ ολων? ΝΕΚΡΩΝ ΕΙΤΕ ΖΩΝΤΑΝΩΝ. Μια νεανικη παρεα προσπαθει να λυσει το γριφο που περικλειει τρομακτικα μυστικα, καστες, περιεργα φαινομενα κ συμβολα.
ΟΙ ΛΑΤΡΕΙΣ ΤΟΥ ΕΙΔΟΥΣ ΘΑ ΚΑΘΗΛΩΘΟΥΝ ΣΕ ΠΟΛΛΑΠΛΑ ΕΠΙΠΕΔΑ. Αριστο καστ, αριστη φωτο, αριστο σεναριο, κ πραγματικα στο 1ο επεισ ο θεατης τα χανει με το οτι γινεται. Μια αριστη ιδεα που δεν απεχει κ τοσο απο την πραγματικοτητα, απ το παραξενο της εποχης μας, δεμμενο με μεταφυσικα επισης γεγονοτα που δεν περιγραφονται. ΥΠΟΝΟΟΥΜΕΝΑ ΓΙΑ 2ο κυκλο ολοταχως οπως θα διαπιστωσει ο θεατης. ΣΑΦΩΣ κ δεν θα τελειωνε εκει τοσο μυστηριο!


Στο πρωτο επεισ παρουσιαζει εκεινο το θεμα τωρα που εφτασα στο 5 δεν υφισταται -μπορει να γινει διορθωση στο 1?
Το Καταφυγιο Του Χαρλαν Κομπεν / Harlan Coben's Shelter (2023)
23
Mivas_Greece 16:44
Ταινία μυστηρίου/μεταφυσική. Μια μητέρα με την κόρη της πηγαίνουν οδικώς στο σπίτι του εν διαστάσει συζύγου της, κάπου ερημικά σε μια πλαγιά κοντά στην θάλασσα κάπου στην Ουαλία. Εκεί βρίσκουν ένα βράχο-μνημείο και μαθαίνουν την ιστορία του τόπου. Ένας βοσκός κάποτε με την κόρη του ζούσε στο σπίτι που μένει τώρα ο άντρας της. Όταν το κορίτσι του χάθηκε, προσπάθησε να το φέρει πίσω από τον άλλον κόσμο, τον Αννούν με κάθε τρόπο. Μια ζωή για μιαν άλλη πίστευε. Έτσι έπεισε όλους τους χωρικούς ότι πηδώντας στον γκρεμό στη θάλασσα θα πήγαιναν στον Παράδεισο, ξεγελώντας τους για να πάρει πίσω την κόρη του. Στο παρόν, καθώς ήταν μια μέρα το κορίτσι στην ακρογιαλιά, εξαφανίστηκε, ενώ λίγο αργότερα εμφανίστηκε στη θέση της το κορίτσι εκείνο που είχε πεθάνει πριν δεκαετίες. Αν και ο πατέρας προσπαθεί με διασώστες να βρει την κόρη του, η μητέρα πιστεύει ότι το κλειδί για να έρθει πίσω η κόρη της είναι εκείνο το κορίτσι. Θα χρειαστεί να βαδίσει σε σκοτεινά μονοπάτια ελπίζοντας πως θα την ξαναδει και θα την φέρει πίσω.

Μια αρκετά καλή και σοβαρή ταινία μυστηρίου με έντονο το μεταφυσικό στοιχείο που μας μεταφέρει σε ήρεμα και απόμερα μέρη πλάι στη θάλασσα. Ένας πατέρας που παλεύει να βρει το παιδί του. Μια μετανιωμένη μητέρα που κάνει τα πάντα για να φέρει πίσω την κόρη της. Εξαιρετική σκηνοθεσία και ερμηνείες από το πρωταγωνιστικό δίδυμο Maria Bello και Sean Bean. Χτίζει το απόκοσμο σταδιακά και στο τελευταίο μισάωρο μας περνάει στην αντίπερα όχθη. Εκεί θα ήθελα παρόλα αυτά να υπάρχει λίγη ένταση, καθώς όλη η ταινία ήταν ήπια, αν και κρατάει το ενδιαφέρον του θεατή. Δυο καλές αν και ίσως αναμενόμενες για τον υποψιασμένο θεατή ανατροπές στο τέλος, ενώ αφήνει ένα μικρό περιθώριο για πιθανή συνέχεια.

Άνω του μετρίου συνολικά και στις προτεινόμενες.

6-6.5/10 από μένα.
The Dark / Το Σκοτάδι (2005)
12
seriesmaniac 03:55
Παραγωγη AMC.Με συμμετοχη Ρομπερτ Ρεντφορντ και Τζωρτζ ΡΡ Μαρτιν.

Φυσικα πολυ καλη μουσικη(το καναλι παντα τα προσεχει αυτα).

''Μοντερνο''(50 χρονια πριν ομως,για να φτιαξει και ατμοσφαιρα)γουεστερν,με πρωταγωνιστες τους αυτοχθονες Αμερικανους,παρολα αυτα η πλειοψηφια των ηθοποιων ειναι γνωστοι(και καλοι).

Η σειρα ειναι φτιαγμενη για να πετυχει και να κρατησει χρονια.



Εχοντας δει τον 1ο κυκλο και το πρωτο επ του 2ου,δεν μπορω να δηλωσω ενθουσιασμενος οσο οι προηγουμενοι.Παρα την ''επενδυση'',το σεναριο δεν εχει κατι το ιδιαιτερα πρωτοτυπο,ο τιμιος αυτοχτων αστυνομος,που παλευει μονος του με τους κακους και τους πουλημενους λευκους μπατσους του FBI.Ο καημος για τον αδικοχαμενο γιο του,για τον οποιο στο τελος καποιου κυκλου λογικα θα παρει εκδικηση.Και μετα τι?θα τελειωσει η σειρα?Και μονο τα σχολια που διαβασα+το οτι-για μια φορα-οι αυτοχθονες ειναι οι καλοι(ΚΑΙ κακοι ομως),περιμενα κατι αρκετα πρωτοποριακο.

Οχι πως με χαλασε,βλεπεται και μαλιστα ευχαριστα,δεν θα την ελεγα και αριστουργημα ομως.

Αν κατι με χαλασε ειναι τα πολυ φτωχικα σκηνικα,μιας και μιλαμε για καταυλισμο αυτοχθονων δεν χρειαζονται καν κτηρια κι ακομα και στο απεραντο ερημικο τοπιο,ειναι σκηνες που ξεχωριζεις οτι ο οριζοντας ειναι φωτογραφια!Με λιγα λογια τους εδωσαν πρωταγωνιστικο ρολο,αλλα μαλλον ενας λογος ηταν πως ξοδεψαν λιγοτερα ετσι!

Μπορει να κανω και λαθος,εμενα ετσι μου φαινεται.
Dark Winds (2022)
6
gr21 00:51
Ένα άσφαιρο, άχρωμο, άτονο ιστορικό μελόδραμα, η καλλιτεχνική αρτιότητα, η ενδυματολογική παραγωγή που είναι εντυπωσιακή και προσεγμένη, τα πλούσια μεγαλεπήβολα σκηνικά, το εξαίσιο μακιγιάζ και η μοναδική ατμόσφαιρα εποχής με συνεπήραν και με μάγεψαν, κρατώντας τα ηνία και τα σκήπτρα της ταινίας. Συμπαθητική σκηνοθεσία μας ταξιδεύει στις Βερσαλλίες σε ένα τρόπο ζωής αδιανόητο για τα σημερινά δεδομένα, αλλά η ροή είναι τόσο νωχελική και το σενάριο τόσο ρηχό που χάνει το ενδιαφέρον από ένα σημείο και ύστερα. Υπάρχει μια ενδιαφέρουσα αληθινή ιστορία, αξιοπρεπής παραγωγή, όμως επιλέγεται μια επιδερμική προσέγγιση, από το ημίωρο και μετά… χάνει λάδια, ενώ γενικότερα τα προβλήματα γιγαντώνονται όσο προχωράει. Η ιστορία τής Ζαν ρομαντικοποιείται αφελώς, προκειμένου να εξυπηρετήσει τα περίτεχνα γυρίσματα στις εξοχές και στις Βερσαλλίες (μέρος της ταινίας γυρίστηκε πράγματι μέσα στο ανάκτορο, άλλα μέρη σε στούντιο). Κάτι λίγο πάει να ειπωθεί για μια επαναστάτρια στα σαλόνια του κατεστημένου, αλλά μπλέκεται σε ανούσιες κουβέντες και χαχανητά. Η Μαϊγουέν δεν διστάζει να ντύσει την ταινία της με ένα voice-over όπου κάποιες ατάκες μπορεί και να μην ταιριάζουν με την εποχή. Επιπλέον, δεν είναι ιδιαίτερα πετυχημένος ο τρόπος που η δημιουργός παρουσιάζει την κεντρική της ηρωίδα στη μεγάλη οθόνη και από τις δύο θέσεις που κρατάει η ίδια. Η ταινία καθ' όλη τη διάρκειά της διατηρεί μια ψύχραιμη και επίπεδη στάση χωρίς εκπλήξεις, παρότι το βροντερό soundtrack προσπαθεί να εκμαιεύσει κάποιο εντονότερο ενδιαφέρον.

Η Μαϊγουέν σπάνια κατορθώνει να καταγράψει κάποια αλήθεια που να προκύπτει από την ηρωίδα της, το βάρος της φαίνεται να πέφτει στο αντιδραστικό τού χαρακτήρα της όπως αυτό μεταφράζεται εξωτερικά σε γκριμάτσες και αλλοπρόσαλλη κινησιολογία. Η Μαϊγουέν, από την άλλη, δεν είναι παρά... η Μαϊγουέν, μέτρια ως ηθοποιός, ψιλόλιγνη, άχαρη, οπωσδήποτε μοντέρνα σ' ένα φιλμ που δεν κάνει τίποτε για να εκμοντερνίσει την ηρωίδα του. Η καρδιά της ταινίας είναι η ερωτική της σχέση με τον Λουδοβίκο και εκεί επίσης έχει ενδιαφέρον πώς προσεγγίζει εκείνον σαν χαρακτήρα. Τον υποδύεται ο Τζόνι Ντεπ, που στην πραγματικότητα δεν κατέχει ιδιαίτερα μεγάλη θέση στις σκηνές της ταινίας, δεν εμφανίζεται λίγο αλλά σίγουρα πιο στοχευμένα, παίζει όπως εκείνος ξέρει καλύτερα, με τα εκφραστικά του μάτια, το μελαγχολικό χαμόγελο, την παιδική απορία, την καλά κρυμμένη κωμικότητα, που δεν χρειάζονται λέξεις σε καμία γλώσσα. Σεναριακά τον παρουσιάζει σαν έναν άνθρωπο που αντιμετωπίζει τη θέση του και τα τελετουργικά γύρω από την καθημερινότητά του με μια παθητική αδιαφορία χωρίς να εκφράζει ποτέ κάποιο συναίσθημα. Ο Τζόνι Ντεπ καλείται συχνά να ερμηνεύσει χωρίς ατάκες με όλη τη δουλειά του να γράφεται πάνω στο πρόσωπό του, εξάλλου το πρόσωπο του Ντεπ είναι πολύ ξεχωριστό εργαλείο και κατορθώνει να δείξει τα στοιχεία που απαρτίζουν τον χαρακτήρα του με ελάχιστο υλικό στη διάθεσή του.

Αντίθετα, η ταινία αγκαλιάζει το ταλέντο του διευθυντή φωτογραφίας Λοράν Νταϊγιάν, με κάδρα είτε λουσμένα στο φυσικό εξωτερικό φως, είτε κρυφαναμμένα με κεριά, είτε ανοιχτά στη μοναχικότητα τής φύσης, είτε παραγεμισμένα με φτιασιδωμένους αριστοκράτες στα εκτυφλωτικά σαλόνια με τους καθρέφτες ή χαμηλοφωτισμένα μελαγχολικά. Αφηγηματική, επιφανειακή, η "Jeanne du Barry" ακολουθεί τα χρόνια της ζωής και της δράσης τής Ζαν, λες κι έξω από το παλάτι δεν υπάρχουν άνθρωποι, δεν υπάρχει πεινασμένος λαός, δεν υπάρχουν εντάσεις, μέσα στη Γαλλία αλλά και στα σύνορά της, λες κι ο κόσμος όλος στρέφεται γύρω από τα ups και τα downs μιας αντίξοης σχέσης. Απλώς με μια σειρά από ατάκτως ερριμμένες ομορφιές, με πλούτο παραγωγής εφάμιλλο του στέμματος, μ' ένα ξόδεμα και μια εικαστική πολυλογία που δεν έχει κορμό να στηριχτεί, υποστηρίζεται το πόνημα. 6/10, μόνο για το τεχνικό, καλλιτεχνικό και φωτογραφικό κομμάτι της ταινίας, από σενάριο μια ανερμάτιστη γλυκερή ιστορικής εμβέλειας νερόβραστη νουβέλα, χωρίς αντίκρισμα. 5.5-6/10!!
Jeanne du Barry / Ζαν Ντι Μπαρί : Η Ερωμένη του Βασιλιά (2023)
Φιλικά site

Ταινίες & σειρες online με ελληνικους υποτιτλους


tenies-online.best

voody-online.com
Top Κατηγορίας (14 days)
Top Κατηγορίας (30 days)
Πάνω