Για να δείτε ταινιες Three Billboards Outside Ebbing, Missouri (2017) online ελληνικούς υποτιτλους (greek subs) από κινητό ή tablet σας επιλέξτε Ταινίες online Mobile Version

Έχουν περάσει μήνες χωρίς να βρεθούν νέα στοιχεία για τον θάνατο της κόρης της και η Mildred Hayes κάνει πηγαίνει σε πόλεμο ενάντια στην τοπική αστυνομία.

Παραγωγή ταινιας: 2017
Είδος ταινίας: Ταινίες του 2017 / New Movies / Εγκλήματος

Σκηνοθέτης: Martin McDonagh
Συγγραφέας: Martin McDonagh
Ηθοποιοί: Frances McDormand, Woody Harrelson, Sam Rockwell

Υπότιτλοι: Ελληνικοί
Runtime: 1h 55m
keywords: billboard, small town, death of daughter, ambiguous ending, thrown through a window

Slogan: Raped while dying, and still no arrests. How come, Chief Willoughby?

Ποιότητα: HDRip
Σχόλια: 20
Προβολές: 46 251

Player 1
Player 2
Trailer

Προσθήκη στα Αγαπημένα Αφαίρεση από τα αγαπημένα

Υπόθεση

Ηθοποιοί

Σκηνοθεσία

Συνολική εντύπωση

Τελική αξιολόγηση: 9.09 από 10 (ψήφους: 8 / Ιστορικό αξιολόγησης)

WHAT'S YOUR REACTION?

👍

LikeHappylove SadAngryFamily EroticDislikeDizzy Hypnotic

Θα λάβετε ειδοποίηση όταν προστεθεί νέο επεισόδιο η ανανεωθούν τα link Three Billboards Outside Ebbing, Missouri (2017)

Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι στην σελίδα για να λάβετε ειδοποίηση στα προσωπικά σας μηνύματα

Συνδρομητές: 0

Ταινία Three Billboards Outside Ebbing, Missouri (2017) Ταινίες του 2017 online

Παρόμοιες ταινίες:

Gone Girl / Το κορίτσι που εξαφανίστηκε (2014)

Δυο Καπνισμένες Κάνες / Lock, Stock and Two Smoking Barrels (1998)

Seven Psychopaths - Epta psyhopatheis - Επτά Ψυχοπαθείς (2012)

12 Χρόνια Σκλάβος / Twelve Years a Slave / 12 Years a Slave (2013)

Αγαπητοί επισκέπτες, ταινίες και επεισόδια στις σειρές θα προστεθούν όταν είναι διαθέσιμες στο διαδίκτυο με ελληνικούς υπότιτλους.
Αν πιστεύετε ότι κυκλοφόρησαν μπορείτε να αφήσετε σχόλιο, σε άλλες περιπτώσεις όλα τα σχόλια σε στιλ πότε θα προσθέσετε, πότε βγαίνει, όπως και σχόλια που δεν συνάδουν με τους κανόνες της σελίδας θα διαγράφονται.
Παρακαλώ αφήνετε σχόλια σχετικά με την ταινία. Αποφεύγετε να γράφετε με κεφαλαία γράμματα ή greeklish.
Ευχαριστούμε για την κατανόηση.

Τελευταία σχόλια για την ταινία Three Billboards Outside Ebbing, Missouri (2017) Greek subtitles 20
MinasGr 2025-02-08 01:58 0 Αναφορά ΑΠΟ ΠΟΤΕ ΜΠΗΚΕ Ο ΣΕΦΕΡΛΗΣ ΣΤΟ ΧΟΛΥΓΟΥΝΤ ?? Ηταν τοσο τραγικη ταινια , οι χαρακτηρες ολοι ανωμαλοι τρελοι ψυχακηδες, πραγματικα μονο ο Σεφερλης θα τολμουσε να φτιαξει τετοιους τρελους χαρακτηρες ... Απαραδεκτοι ολοι απτην αρχη μεχρι το τελος .. ανωμαλιες Υπογραφή: i want to be the very best Απάντηση bigben 2024-03-07 22:17 0 Αναφορά Απλή ιστορία, περίπλοκοι χαρακτήρες και άνθρωποι. Είναι μια καλή ταινία με Εκπληκτικές ερμηνείες από Frances McDormand(Όσκαρ Α γυναικείου ρόλου)Sam Rockwell(Όσκαρ Β αντρικού ρόλου)Woody Harrelson, ωραίες ανατροπές, αλλά το τέλος σε απογοητεύει άσχημα δυστυχώς, αλλά αξίζει να το παρακολουθήσεις.7/10 από μένα Απάντηση kamijneko 2023-11-15 10:41 +2 Αναφορά Μια μητέρα προκαλεί προσωπικά τις τοπικές αρχές να λύσουν τον φόνο της κόρης της όταν δεν καταφέρνουν να συλλάβουν τον ένοχο. Δυνατό κοινωνικό δράμα, με υπέροχες ερμηνειες, η Frances McDormand και ο Sam Rockwell κέρδισαν όσκαρ ερμηνείας. 8/10 Απάντηση Gu bovien. 2023-07-09 06:35 0 Αναφορά καλη ταινια! ο sam πολυ καλος! η τυπισσα καλη αλλα ουτε καν για οσκαρ!! Απάντηση northman 2022-06-25 22:30 +6 Αναφορά Κατά την άποψή μου ο σκηνοθέτης της ταινίας Martin McDonagh γύρισε δύο από τις πιο αξιόλογες και πρωτότυπες ταινίες που έχω δει με πανέξυπνες και άκρως πετυχημένες πινελιές χιούμορ : τις «In Bruges» και «Seven Psychopaths». Έτσι, λοιπόν, και σ΄ αυτήν εδώ την ταινία του, που πέρασε σαν ογκόλιθος από τις περισσότερες τελετές απονομής βραβείων και αποθεώθηκε από τους κριτικούς, το αίσθημα του θυμού – σε συνδυασμό με το βραδυφλεγές χιούμορ και το δράμα – έχει κεντρικό ρόλο. Με τη διαφορά ότι, σε αντίθεση με άλλα φιλμς, δεν αντιμετωπίζεται σαν κάτι που πρέπει να καταπιεστεί και να θεραπευτεί, ως κάτι απαραίτητα κακό, αλλά με διάθεση να τον «αποδεχτούμε» και να τον «κατανοήσουμε», αφού η κάθε περίπτωση που αυτός κυριαρχεί είναι διαφορετική. Με άλλα λόγια εφόσον δεν ζεις σ’ έναν δίκαιο κόσμο, είναι φυσιολογικό μερικές φορές να μπορείς και να πρέπει να ξεσπάσεις ενάντια σε κάθε άδικο. Να αγωνιστείς εναντίον του και να εξιλεωθείς, εάν είσαι τυχερός. Όμως πολλές φορές είναι αδύνατο να νικήσεις και νομοτελειακά σ’ αυτή τη περίπτωση ακολουθεί η θλίψη. Κατά την άποψή μου αυτή είναι η κεντρική ιδάεα της ταινίας, εάν λάβουμε υπόψη μας πως οι κόσμοι που δημιουργεί ο McDonagh δεν είναι ποτέ μαύροι ή άσπροι, δεν διακρίνονται από μανιχαϊσμό, αλλά είναι γκρι, οι χαρακτήρες του είναι πολυδιάστατοι και με πολλά ελαττώματα, έτσι ώστε κανείς να μην είναι είτε ήρωας είτε κακός. Η ταινία του έχει και κοινωνικά μηνύματα σε μεγαλύτερο βαθμό απ’ ότι οι προηγούμενές του, αφού σχολιάζει με άνεση όλα τα αρνητικά και αντιδραστικά στοχεία του αμερικάνικου νότου : τον ρατσισμό, τη βία, τον σεξισμό. Απολαυστική ταινία με ιδιοφυή και στιβαρή σκηνοθεσία, άψογο και σπινθηροβόλο σενάριο, πολύπλοκους και λεπτομερώς σχεδιασμένους χαρακτήρες, δραματικές στιγμές, χιούμορ, έγκλημα, εξαιρετικές ερμηνείες (ιδιαίτερη μνεία στους Woody Harrelson, Frances McDormand, αλλά και στους Sam Rockwell, Peter Dinklage). Απάντηση gr21 2021-12-21 19:44 +2 Αναφορά Ένα πολυεπίπεδο σενάριο οδηγεί ένα πικρό μα ταυτόχρονα αισιόδοξο δράμα πάνω σε μια επαρχιακή Αμερική γεμάτη από τη μία σκοτεινές και από την άλλη διασκεδαστικές αντιφάσεις. Βραβευμένο με δύο Όσκαρ (α΄ γυναικείου ρόλου και β΄ αντρικού) και τέσσερις Χρυσές Σφαίρες (ταινίας, σεναρίου, α΄ γυναικείου ρόλου και β΄ αντρικού). Ο Μάρτιν ΜακΝτόνα, προσπάθησε να δώσει επαρκείς απαντήσεις στο το τι είδους πόνος μπορεί να προκάλεσε αυτή την απροσδόκητη κίνηση και η ιστορία που σκέφτηκε, εκτός του ότι τις δίνει, μέσα από έναν αρκετά δυναμικό γυναικείο χαρακτήρα, καταλήγει να αποτελεί ένα σύνθετο και αντιπροσωπευτικό πορτραίτο, για την εικόνα που παρουσιάζει το εσωτερικό της Αμερικής. Είναι αποδεδειγμένα ένας σαρδόνιος παρατηρητής του έμβιου χάους μέσα στα πιο σκοτεινά της πλαίσια. Ο φυλετικός ρατσισμός, η ομοφοβία, η βία ενάντια των γυναικών και η ανισότητα των τελευταίων, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, βρίσκονται στο κέντρο αυτής της εξαίρετα σκηνοθετημένης, γραμμένης και ερμηνευμένης ταινίας, και ο Μάρτιν ΜακΝτόνα, όπως συνηθίζει να πράττει άλλωστε, ισορροπεί επιδέξια ανάμεσα στη μαύρη κωμωδία και το δράμα, διασκεδάζοντας και συνταράζοντας, ισόποσα. «Ο πουπουλένιος» ξετυλίγει την πλοκή τού δεξιοτεχνικά γραμμένου δράματός του, αρχίζοντας μεθοδικά, αργά και περίτεχνα να μας αποκαλύπτει την «άλλη πλευρά του νομίσματος». Τη σχέση της Μίλντρεντ με την κόρη, τον γιο και τον πρώην σύζυγό της, αυτήν του Ντίξον με τη μητέρα του κι εκείνη του Γουίλουμπι με την οικογένειά του. Η βιτρίνα καθεμίας από αυτές κρύβει μυστικά για το εσωτερικό της και η αλληλεπίδρασή τους ξετυλίγει μια (ιλαρο)τραγωδία σαιξπηρικών διαστάσεων, γεμάτη ανατροπές κι εκπλήξεις. Εκπλήξεις που έχουν να κάνουν με τα περίπλοκα και βαθιά αντιφατικά, βγαλμένα από την αληθινή ζωή κίνητρα των χαρακτήρων, των οποίων οι πράξεις φέρνουν συχνά το αντίθετο αποτέλεσμα από τις –αγνές ή εκδικητικές– προθέσεις που τις προκάλεσαν. Ανάμεσα στην αστεία και τη δραματική της διάσταση, λοιπόν, η αναστάτωση που φέρνουν οι τρεις πινακίδες στο Έμπινγκ γίνεται ο καταλύτης για να έρθουν στο προσκήνιο όλες οι ανεξέλεγκτες και απωθημένες δυνάμεις που συγκροτούν τη σύγχρονη αμερικανική κοινωνία, όπου η μισαλλοδοξία, ο αλτρουισμός, η προκατάληψη και η ελπίδα βαδίζουν χέρι χέρι. Με βιτριολική ειρωνεία, διεισδυτική ματιά στην ανθρώπινη ψυχοσύνθεση και συγκινητική μελαγχολία, ο ΜακΝτόνα τις περιπλέκει με πολιτικά μη ορθή διάθεση και μοναδική κινηματογραφική δεινότητα. Με δυναμικό βλέμμα, πικρόχολο χιούμορ και αποφασιστικότητα στην κάθε κίνηση, η Μίλντρεντ της Φράνσις ΜακΝτόρμαντ κερδίζει άμεσα τη συμπάθειά μας. Απέναντί της στέκεται η ένστολη εξουσία της πόλης, με αντιπροσώπους τον μειλίχιο σερίφη Γουίλουμπι και τον ρατσιστή, οξύθυμο βοηθό του Ντίξον (ένας απολαυστικός Σαμ Ρόκγουελ). Στη μέση όλων αυτών, οι κάτοικοι του Έμπινγκ δυσανασχετούν με τις εξελίξεις και την αρνητική δημοσιότητα που αυτές επιφέρουν, νιώθοντας μάλλον αμήχανα. Από τη μία συμπονούν τη Μίλντρεντ και από την άλλη συμπαθούν τον δίκαιο αστυνομικό διευθυντή. Αναπόφευκτα, υπάρχει μια έλλειψη μέτρου, που δεν εξαντλείται μόνο στις αντιδράσεις του εκάστοτε χαρακτήρα, αλλά και στον ειρωνικό τρόπο με τον οποίο συναρμόζουν τα γεγονότα (μετά την ανάρμοστή του κίνηση, ο Ντίξον θα παυτεί τελειωτικά από τα καθήκοντά του από τον αντικαταστάτη του Γουίλ Γουίλομπι, όπου τυγχάνει να είναι και Αφροαμερικανός, ενώ όταν θα χρειαστεί να νοσηλευθεί, θα τοποθετηθεί στο ίδιο δωμάτιο με τον χαρακτήρα που τραυμάτισε). Είναι όμως αυτός, ο υπαινικτικός ή και αμείλικτος χλευασμός, που διατυπώνει ο σεναριογράφος και σκηνοθέτης, που κάνει ακόμη πιο ενδιαφέρουσα, μια ούτως ή άλλως, εξαιρετική ταινία και κρατάει αμείωτη την επικέντρωση της προσοχής του θεατή, όχι μόνο στη δράση, μα και στα διαλογικά μέρη (η σκηνή με τη Μίλντρεντ και το νάνο στο εστιατόριο είναι ένα μικρό αριστούργημα, που δεν φοβάται να αναμετρηθεί με την κακώς εννοούμενη πολιτική ορθότητα). Ακόμη και το προς στιγμήν, σοκαριστικό, μα εν τέλει γλυκόπικρο τέλος, είναι περιγελαστικό από τη στιγμή που δοκιμάζει να θίξει το κοινό συναίσθημα περί ηθικής. Ο Μάρτιν ΜακΝτόνα προσπαθεί να εξαγνίσει τις βασανισμένες ψυχές των αποπροσανατολισμένων χαρακτήρων, μέσα από την υπόσχεση της σύλληψης του επίδοξου δράστη (ή της τιμωρίας κάποιου άλλου ενόχου). Μόνο που η κάθαρση έρχεται από τη συνειδητοποίηση της ατελέσφορης κατάστασης στην οποία και βρίσκονται και τη συμφιλίωση των αντιμαχόμενων πλευρών. Μπορεί, καθ’ όλη τη διάρκεια της ταινίας, η Μίλντρεντ και ο Ντίξον, να ήταν στα ακριβώς αντίθετα στρατόπεδα, όμως στο φινάλε, οι δύο τους θα έρθουν, έστω και στιγμιαία, περισσότερο κοντά. Δεν είναι ότι μέσα από τις καταστάσεις που θα περάσουν, θα μεταμορφωθούν σε κάτι διαφορετικό από εκείνο που στην πραγματικότητα είναι ή ότι ξάφνου θα συμπαθήσει ο ένας τον άλλον, είναι ότι θα κατανοήσουν τον εαυτό τους καλύτερα, όταν θα έρθουν στην επιφάνεια πτυχές του χαρακτήρα τους, που δεν είχαν διανοηθεί πως ενυπάρχουν, και πως θα συνεργαστούν, προκειμένου να κρατήσουν τη ελπίδα ζωντανή και να εκτονώσουν τα έντονα πάθη. Άξιοι να δώσουν υπόσταση σε αυτούς τους ρόλους, δύο έξοχοι ηθοποιοί. Περίλυπη, κατηγορηματική και απηυδισμένη, άμα τη εμφανίσει της, παρουσιάζει έναν χαρακτήρα που ευτυχώς, δεν περιορίζεται σε αυτούς τους χαρακτηρισμούς, μιας και η βάθυνση του ρόλου, επιτρέπει να φανούν και άλλες πλευρές της: συγκινητική, όταν αναπολεί τη δολοφονημένη κόρη της ή όταν βλέπει τον Γουίλ Γουίλομπι να υποτροπιάζει από την ασθένεια, βιτριολική, όποτε καυτηριάζει τα κακώς κείμενα και τον φαρισαϊσμό της εκκλησίας, προκλητική, όταν προβαίνει σε αμφιλεγόμενες ενέργειες, η Φράνσις ΜακΝτόρμαντ ως Μίλντερντ, ερμηνεύει με αξιοθαύμαστο τρόπο, μια ακαταγώνιστη αντιηρωίδα, που όχι μονάχα, δεν χάνει στιγμή τον δυναμισμό και την πίστη της, μα δεν επιζητά και τη συμπάθεια ή τη συμπόνια, κανενός. Σε κάθε σκηνή ενσαρκώνει την απελπισία, την οργή, την παράνοια του χαρακτήρα με απόλυτο σωματικό έλεγχο, φωνητική εκφραστικότητα και διακριτικές συσπάσεις του προσώπου. Το σενάριο όμως δεν της χαρίζεται. Μία πληροφορία είναι ικανή για να γκρεμίσει το οικοδόμημα της χαροκαμένης μάνας και να φέρει τον θεατή αντιμέτωπο με τις τύψεις μιας γυναίκας και των επιλογών της. Στον καλύτερο ρόλο της καριέρας του, το ίδιο υπέροχος είναι και ο Σαμ Ρόκγουελ, ο οποίος ερμηνεύει έναν ψυχωτικό, φυλετιστή, πανηλίθιο αστυνομικό, που βαθμιδωτά αποδεικνύει, πως είναι κάτι περισσότερο. Παρά τα αρνητικά χαρακτηριστικά που φέρει ο Ντίξον, και το σοκ που προκαλεί με το ρατσιστικό του μένος και τη βίαιή του συμπεριφορά (αξέχαστο το μονοπλάνο που γρονθοκοπεί και πετά από το παράθυρο τον Ρεντ Γουέλμπι), ο Αμερικανός ηθοποιός καταφέρνει να κάνει συμπαθητικό, τον ακραίο χαρακτήρα που ερμηνεύει (πολλώ δε μάλλον μετά την αναπάντεχη τροπή που παίρνει η ιστορία), όπως επίσης, να αποδώσει τις εξόφθαλμες ιδιότητές του, χωρίς μανιέρα. Στη σύντομη εμφάνιση που έχει, πολύ καλός είναι και ο Γούντι Χάρελσον, έτσι καθώς παίζει με ειλικρίνεια, μεστότητα και συγκίνηση τον πολυαγάπητο αρχηγό της αστυνομίας και οικογενειάρχη Γουίλ Γουίλομπι. Απάντηση gr21 2021-12-21 19:46 +2 Αναφορά Ποια είναι τα όρια που περιχαρακώνουν την ανθρωπιά, τι βρίσκεται έξω από αυτά και οδηγεί στην κτηνωδία; Στο έργο, ο κυνισμός και η συμπάθεια εναλλάσσουν την κωμωδία και το δράμα με σεναριακή επιδεξιότητα, που έχει στόχο να δώσει στο κοινό τις απαραίτητες πληροφορίες του δράματος, αλλά ταυτόχρονα να ανατρέψει τις προσδοκίες. Σε έναν κόσμο που έχει μάθει πια να επικοινωνεί καθημερινά με γραπτά μηνύματα, στις «Τρεις Πινακίδες» το σπουδαιότερο, και πιο συναρπαστικό, θέμα είναι η δημόσια απεύθυνση των ερωτημάτων και οι απαντήσεις/αντιδράσεις που προκαλούν. Κάποια είναι επιφανή με πηχυαία γράμματα και έχουν αναρτηθεί σε πινακίδες. Κάποια είναι υποδόρια κι εκτός πλαισιού, αλλά εξίσου (αν όχι περισσότερο) σημαντικά. Για παράδειγμα είναι πιο σημαντικό το οικογενειακό δράμα της Μίλντρεντ (κυριάρχο γεγονός στην ταινία) ή τα βασανιστήρια του Ντίξον σε ένα μαύρο κρατούμενο (που μένουν εκτός κάδρου, αλλά επανέρχονται στο προσκήνιο ως πληροφορία); Οι άνθρωποι τελικά όντως αλλάζουν ή απλά ξεγελούν εαυτούς ως μεταμελημένοι; Η αυτοδικία είναι έκφραση δικαιοσύνης η παράνοιας; Ο Μάρτιν ΜακΝτόνα δανείζεται ως πινακίδα το κινηματογραφικό κάδρο και με μία έξοχη κινηματογραφική ρητορική μας απευθύνει το λόγο. Τέλος, μια μικρή αναφορά αξίζει να γίνει για τη διεύθυνση της φωτογραφίας και τη μουσική, μιας και τόσο η νατουραλιστική φωτογραφία του Μπεν Ντέιβις (οι χρωματισμοί είναι ζεστοί και γήινοι και οι φωτισμοί αξιοποιούν πλήρως το φυσικό φως) όσο και το λιτά ενορχηστρωμένο σκορ του Κάρτερ Μπέργουελ (από τη μια σκοτεινό και αινιγματικό και από την άλλη σαρκαστικό και πικρόγλυκο), ακολουθούν τους ήρωες, υπογραμμίζοντας τις συνεχόμενες και αλλοπρόσαλλες συναισθηματικές τους μεταπτώσεις. Μοιραία, το τελευταίο μέρος του φιλμ παραδίδεται σε μια απόπειρα επίλυσης της υπόθεσης, αλλά το φινάλε πέφτει σε μερικές αρκετά συζητήσιμες παγίδες, με τον ΜακΝτόνα να επιλέγει κάποιες μάλλον βιαστικές ή «εύκολες» ανατροπές, οι οποίες (ατυχώς) οδηγούν σε κάτι το ασαφές. Μπορεί ο δολοφόνος να τύγχανε ανέκαθεν κάποιου είδους προστασίας από… ακόμη πιο ανώτερες Αρχές; Μπορεί ο ύποπτος που θα μας παρουσιάσει κάποια στιγμή η ταινία να είναι αθώος; Κι αν ναι, τότε το σενάριο προτείνει την αυτοδικία ως μοναδική λύση για να επέλθει η λύτρωση. Και αυτό ακυρώνει κάμποσα από τα καλά στοιχεία του. Θα σε αγγίξει με το δράμα του, θα σε θυμώσει με τους χαρακτήρες του, θα τσαλακώσει τη συνείδησή σου με τον προσανατολισμό ή κάποιες από τις επιλογές του. Δυνατές ερμηνείες υποστηρίζουν ουσιαστικά το όλο εγχείρημα και είναι το μεγαλύτερο δέλεαρ για να παρακολουθήσει κανείς τούτο το φιλμ. Το σενάριο δεν είναι αλάνθαστο, αλλά η ιστορία σαφώς και πρωτοτυπεί πάνω σε ένα θέμα ελαφρώς διχαστικό, που θα αφήσει ερωτήματα στο φινάλε. Η πλοκή μπορεί να αφήνει αιχμές για ανάπτυξη αστυνομικού μυστηρίου, όμως δεν υπάρχει τέτοια πρόθεση εδώ αφηγηματικά (έστω και αν κάπου «εκβιάζεται» να οδηγηθεί προς τα εκεί η ιστορία). Απάντηση ginab 2021-03-12 20:06 +2 Αναφορά Tαινιαρα!Δείτε τη! Υπογραφή: «Tα Λιοντάρια δεν χάνουν ποτέ τον ύπνο τους για τις απόψεις των προβάτων». Απάντηση eirinips 2021-03-12 16:29 +1 Αναφορά Από τις πιο "δραματικές θυμωμένες μάνες"!. Εξαιρετική η ερμηνεία της ΜακΝτόρμαντ, δεν ξέρω πως είχε "συλλάβει" το πορτραίτο της πρωταγωνίστριας ο σκηνοθέτης, ο ρόλος της ήταν τόσο ωμά ρεαλιστικός....βγάζει όλα τα επίθετα, εκδικητική, απογοητευμένη ΘΥΜΩΜΈΝΗ...αλλά έρχεται κ εκείνη η στιγμή που βλέπεις τη σπίθα της ανθρωπιάς μέσα της ...Το γεγονός πως είναι μια μάνα που ζητά δικαίωση για το χαμό του παιδιού της κ νιώθει πως δε γίνονται τα μέγιστα, "δικαιολογεί" τις πράξεις της, δίχως όμως να κάνει το θεατή να συμφωνεί με αυτές. Η ταινία είναι καθαρά η αντίδραση, τα συναισθήματα της μάνας, πως διαχειρίζεται τα γεγονότα αλλά και τις συνέπειες των αντιδράσεών της....Η ταινία είναι ένα αξιόλογο δυνατό δράμα που έχει κάτι να "πει" κ σίγουρα θα κάνει εντύπωση σε όλους τους δραματικοσινεφίλους.....Ευχαριστώ ...7/10... Υπογραφή: "Speak low, if you speak love." - William Shakespeare Απάντηση ROULA13 2019-01-12 11:46 +2 Αναφορά Η βάση της ιστορίας είναι από πραγματικά γεγονότα που έγιναν στο Vidor, Τέξας λίγο έξω από το Beaumont του Τέξας. Η αστυνομία αγνόησε τα γεγονότα και τους γονείς ενός φτωχού κοριτσιού που δολοφονήθηκε το 1991 από έναν υποτιθέμενο τοπικό ήρωα γόνο παλιάς εύπορης οικογένειας. Δεδομένου ότι η αστυνομία δεν έχει κάνει τίποτα οι διαφημιστικές πινακίδες εξακολουθούν να είναι στο διαπολιτειακό δρόμο 10. Την είχα δει πριν κάνω εγγραφή στο site μετά από την προτροπή του αδελφού μου που τη χαρακτήριζε καταπληκτική. Θα συμφωνήσω με τον σχολιασμό της cinephile22, αρκετά καλή ταινία. Πιστεύω ότι αν ήμουν στη θέση αυτής της μάνας θα τους έκανα πολύ χειρότερα από το να βάλω τρεις πινακίδες μόνο! Υπογραφή: Life is too short to wait for tomorrow... Make it happening today! Απάντηση barbarelos 2019-01-12 03:55 0 Αναφορά H GYNAIKA PHRE OSCAR RRRRRRRRRRRRRRRREEEEEEEEEEEEEEEEE... TAINIARA Απάντηση angoulina 2018-04-18 21:03 +1 Αναφορά Καταπληκτική ταινία! Απάντηση dio 2018-03-05 21:28 +1 Αναφορά Μια μητέρα που έχασε άδικα την κόρη της, θα ξεκινήσει ένα πόλεμο νεύρων με τις τοπικές αστυνομικές αρχές, με σκοπό την εντατικοποίηση των ερευνών για τον δολοφόνο της κόρης της. Στο δρόμο αυτό που επιλέγει, θα βρει συμμάχους στα πιο απίθανα μέρη και όλη η κοινότητα, θα έχει την ευκαιρία να προβληματιστεί για το αν η αυτοδικία λύνει ή πολλαπλασιάζει τις αδικίες που συντελούνται. Δεν χρειάζονται πολλά χρήματα για να φτιάξει κάποιος μια πραγματικά καλή ταινία. Μια πρωτότυπη ενδιαφέρουσα ιστορία, με ωραίους διαλόγους και εξαιρετικές ερμηνείες, χωρίς κοιλιές και αχρείαστες σκηνές, που διαδραματίζεται στην αμερικανική επαρχία είναι αρκετή για μια πολύ καλή αυθεντική κινηματογραφική εμπειρία. Απάντηση steriosd 2018-02-21 16:25 0 Αναφορά Καλη ταινια ειχε ενδιαφερον αλλα ηταν υπερβολικη σε μερικα σημεια,παντως για οσκαρ δεν ειναι. Απάντηση menios1970 2018-02-21 12:02 +1 Αναφορά εγω βαρεθηκα και το εκλεισα δεν με κρατησε μεχρι το τελος Απάντηση TheoL 2018-02-19 23:09 -1 Αναφορά Απλά απορώ γτ είναι υποψήφια για Όσκαρ κ ήδη πήρε άλλα βραβεία!!! Δεν μπορώ να καταλάβω τι συμφέροντα κ δοσοληψίες παίζονται στο Χόλλυγουντ κ τα σχετικά! Απλά μια καλή ταινιούλα, τίποτα το ιδιαίτερο ούτε σκηνοθετικά ούτε ερμηνευτικά, κυκλοφόρησαν κ κυκλοφορούν πολύ αν'ωτερες ταινίες σε όλα τα επίπεδα!! Για αυτό κ δίνω μόνο 2 βαθμουλάκια!! Απάντηση cinephile22 2018-02-05 15:52 +1 Αναφορά Η συγκεκριμένη ταινία, την οποία θα χαρακτήριζα περισσότερο σαν κοινωνικό δράμα παρά εγκλήματος, μου άρεσε πολύ. Έχει ένα πολύ καλό σενάριο, απλούς καθημερινούς και ταυτόχρονα ρεαλιστικούς διαλόγους. Δεν επικεντρώνεται στο έγκλημα, δεν έχουμε δηλαδή το συνηθισμένο "κυνήγι των κακών" αλλά στα συναισθήματα αυτών που έμειναν πίσω και στις συνέπειες Γενικά πολύ καλές ερμηνείες όλων των συντελεστών, αλλά ιδιαίτερα της McDormand που χωρίς μελοδραματισμούς και υστερίες μπόρεσε να μεταφέρει άψογα την ψυχοσύνθεση της μητέρας. Υπογραφή: Τα δυνατά μυαλά συζητούν ιδέες, τα μέτρια γεγονότα, τα αδύναμα άλλους ανθρώπους. Σωκράτης Απάντηση pandran 2018-01-23 21:34 +1 Αναφορά Πολυ σοβαρο το σεναριο. Αξιζει την υποψηφιοτητα για οσκαρ καλυτερης ταινιας.Δε δινει ομως την ιδια δυνατοτητα καιστους ηθοποιους,μια και οι ρολοι δενεχουν την ιδια βαρυτητα,παροτι οι ερμηνειες ειναι αριστεςΗ φιλη Stelmastel μας ξενερωσε λιγο, αποκαλυπτοντας ενα προχωρημενομερος του σεναρίου (spoiler!! ). Διαφωνω και ως προς την"εβραϊκη", οπως τη χαρακτηριζει, αυτοδικια. Οχι οτι δεν τη διδασκει η Παλαια Διαθηκη, αλλα η ταινια μαλλον τονιζει το αντιθετο... Απάντηση STELMASTEL 2018-01-15 03:03 0 Αναφορά STELMASTEL Καλή ταινία με όμορφες ερμηνείες αλλά και ''πρωτότυπες'' συμπεριφορές των πρωταγωνιστών!!Προσωπικά είμαι κάθετα ενάντια στο εβραϊκό ''έθιμο΄''της αυτοδικίας καθώς το θεωρώ ότι υποβιβάζει την κοινωνία σε επιχώρια ζούγκλα,ακόμη και αν το θεσμικό προς τήρηση της τάξης και δικαιοσύνης ,όργανο-η αστυνομία εν προκειμένω-,φλερτάρει συστηματικά με τον αμοραλισμό και την απόλυτη αυθαιρεσία.Από την άλλη ο τρόπος που μπαίνει στην ταινία ο υποτιθέμενος βιαστής,φίλος όπως ανέφερε του αυτόχειρα,η γνώση του στην υπόθεση και τα λόγια του στο μπαρ και ειδικά το βασικό:''ήταν πολύ καυτή και ειδικά μετά την βενζίνη''δεν αφήνει καμμιά αμφιβολία ότι ήταν αυτός ο βιαστής και δολοφόνος της κοπέλας και ότι εκαλύπτετο αρχικά από τον φίλο του αρχιμπάτσο και αυτόχειρα και μετέπειτα από τον άλλο αντικαταστάτη αρχιμπάτσο που κρυβόταν πίσω από το δάκτυλό του αναφερόμενος σε ''απόρρητες''και άλλες μαλακίες προκειμένου να τον καλύψει!Ελεγε δε το ίδιο επιχείρημα με τον αυτόχειρα για να επιβεβαιώσει την αθωότητα του βιαστή.''Δεν ταίριαζε και καλά το DNA.!Πέραν αυτού δεν είναι δα και τόσο συνηθισμένο να βιάζεται μια κοπέλα και μετά να την καίνε!! Απάντηση (Aμβροσιος) 2018-01-14 05:30 0 Αναφορά καλουτσικο ειναι αλλα λιγο αργο..........καλες ερμηνειες εχει.........βλεπεται,,,,,,,, aλλα οχι και τοσο ψηλη βαθμολογια........ 7/10 Απάντηση

Αφήστε το σχόλιο σας!