Doctor Who (2024)

Review 14ης σεζόν.

Το Doctor Who είναι ένα από τα πιο εμβληματικά και ιστορικά franchise επιστημονικής φαντασίας όλων των εποχών. Ωστόσο, ενώ η μακροχρόνια βρετανική τηλεοπτική σειρά διοικεί μια λεγεώνα πιστών Whovians σε όλο τον κόσμο, ο χαμηλός προϋπολογισμός της έχει εμποδίσει την εκπομπή να φτάσει στα ίδια ύψη όπως, για παράδειγμα, το Star Trek και το Star Wars. Ωστόσο, με το Disney+ να συμμετέχει τώρα, ο Doctor Who έχει μια πολύ πραγματική ευκαιρία να μπει στο mainstream και να προσελκύσει μεγαλύτερο κοινό από ποτέ. Αυτό φάνηκε από τα σπέσιαλ του περασμένου έτους και με τον Russell T. Davies (ο οποίος κυκλοφόρησε ξανά τη σειρά με μεγάλη επιτυχία το 2005) στο τιμόνι, το Whoniverse βρίσκεται σε αναμφισβήτητα ασφαλή χέρια.

Ο Doctor Who επέστρεψε και είναι μεγαλύτερος, καλύτερος και πιο λαμπρός από ποτέ. Μαζί με τον φανταστικό Ncuti Gatwa, ο επιστρέφων showrunner Russell T Davies δημιουργεί μια επική νέα σειρά που κάνει αυτή την επανεκκίνηση του Whoniverse να πρέπει να την παρακολουθήσουν τόσο οι νέοι όσο και οι παλαιοί θαυμαστές της σειράς.

Θα πρότεινα στους καινούργιους θεατές της σειράς να δουν πρώτα το χριστουγεννιάτικο επεισόδιο της νέας σεζόν και δείχνει πως ο 15ος Doctor γνωρίζει την Ruby. Θα το βρείτε στην παλιά καταχώρηση της σειράς (Doctor Who 2005) ως το επεισόδιο 4 της 14ης σεζόν. Καλό θα ήταν οι διαχειριστές της σελίδας να το έπαιρναν από εκεί και το μετέφεραν εδώ, ως επεισόδιο 00.

έχω μπερδευτεί.... αξίζει ή όχι

Εξαιρετική η 14η σεζόν της σειράς, μία από τις καλύτερες σεζόν που μας έχει δώσει το Who. Ειδικά το επεισόδιο 4 (73 Yards) είναι ένα από τα καλύτερα επεισόδια όχι μόνο του Who, αλλά και γενικά στην ιστορία της τηλεόρασης. Ο Russell T Davies είπε ότι το συγκεκριμένο επεισόδιο είναι «ένα από τα σπουδαιότερα πράγματα που έχω κάνει ποτέ στη ζωή μου».

Πιο αναλυτικά...Ένα επεισόδιο Doctor Who που θα κερδίσει ακόμα και ανθρώπους που μισούν το Doctor Who. Το 73 Yards είναι ένα κλασικό κομμάτι της βρετανικής τηλεοπτικής επιστημονικής φαντασίας. Ένα είδος συνδυασμού των The Wicker Man, The Dead Zone, The Ring, It Follows, το 73 Yards είναι πραγματικά ανησυχητικό με τον τρόπο που ο ψυχολογικός τρόμος μπορεί να είναι μόνο.

Η γενναιότητα του επεισοδίου δεν έγκειται μόνο σε αυτό που κάνει, αλλά σε αυτό που δεν κάνει. Είναι στα πράγματα που παραλείπει όσο και σε αυτά που περιλαμβάνει. Είναι γενικά λαμπρό - αναζωογονητικό, τρομακτικό, συγκινητικό. Τα έχει όλα.

Μαύρη Άριελ μαύρος Ρομπέν μαύρη Κλεοπάτρα μαύρος Αλέξανδρος γυναίκα Μποντ γκέι και το κακό συναπάντημα ... μια μεγάλη ωραία ξεφτίλα ελέω political corect

Λατρεις των doctor who.. αυτη η version είναι μακραν η χειρότερη. Δεν ξέρω τι αλλαξαν σκηνοθέτη, σεναριογράφο κλπ αλλά έγινε απίστευτα βαρετό

Κριτική 6ου επεισοδίου (Rogue)

Bath, 1813. Στο χορό της Δούκισσας του Pemberton, οι καλεσμένοι δολοφονούνται. Αλλά καθώς ο Doctor και η Ruby ερευνούν, μια τυχαία συνάντηση με τον αινιγματικό κυνηγό επικηρυγμένων Rogue οδηγεί τους ήρωες μας σε απροσδόκητες κατευθύνσεις.

Μετά από μερικά επεισόδια με λίγο Doctor, είναι υπέροχο να βλέπεις τον Doctor και τη Ruby να επιστρέφουν στη δράση με μεγάλο τρόπο, να τρέχουν και να κάνουν θόρυβο εδώ. Παρά το γεγονός ότι ξοδεύουν μεγάλα κομμάτια αυτής της ιστορίας χωριστά, όταν το δίδυμο είναι μαζί η φιλία τους φαίνεται να είναι ζωντανή και βαθιά ριζωμένη σε αυτό το σημείο. Μια ξέφρενη συνάντηση μεταξύ του ζευγαριού στη μέση της περιπέτειας μοιάζει σαν μια αναδρομή στην πρώιμη εποχή του Doctor/Donna ενώ η αγκαλιά που μοιράζονται μετά την αντιπαράθεσή τους με τον Chuldur φέρει πραγματική οδυνηρότητα. Με το φινάλε να είναι προ των πυλών υποσχόμενο περισσότερα twist στην ιστορία του Doctor και της Ruby και με τα μεγαλύτερα ερωτήματα της σειράς στο προσκήνιο (Ποιοι είναι οι γονείς της Ruby; Ποιος είναι ο Αυτός που Περιμένει; Και γιατί συνεχίζουμε να βλέπουμε τη Susan Twist παντού;) το "Rogue" χτυπά σαν κεραυνός λίγο πριν την καταιγίδα. Ακριβώς αυτό που διέταξε ο Doctor.

Με μια άτακτα ανόητη, σέξι και σκανδαλώδης υπόθεση, το "Rogue" είναι μια απόλυτη έκρηξη από την αρχή μέχρι το τέλος.

fan του dr who από το 81 me τον τέταρτο δόκτωρ αυτό είναι νερόβραστο θα το έλεγα εκτός θέματος ; ΑΝΤΕ να πως θα καταλήξει

Κριτική 5ου επεισοδίου (Dot And Bubble)

Στον παθιασμένο με το Διαδίκτυο εξωγήινο κόσμο του Finetime, όλα είναι καλά όλη την ώρα. Αλλά όταν οι διαδικτυακοί φίλοι της Lindy Pepper-Bean αρχίζουν να εξαφανίζονται στον πραγματικό κόσμο, εναπόκειται στον Doctor και τη Ruby να αποκαλύψουν την αλήθεια - και να κάνουν τους πολίτες του Finetime να την πιστέψουν.

Μια προειδοποιητική ιστορία στο χρώμα της καραμέλας σχετικά με τους κινδύνους της εξάρτησης από την τεχνολογία και των διαδικτυακών εφαρμογών σε έναν κόσμο όπου όλοι ζουν κυριολεκτικά σε φούσκες μέσων κοινωνικής δικτύωσης, το πέμπτο επεισόδιο της επανεκκίνησης του Russell T. Davies είναι τόσο λεπτό όσο ένας μετεωριστικός Slitheen.

Το ότι αυτό το επεισόδιο είχε παλαιότερα τον τίτλο «Monsters, Monsters Everywhere» δεν προκαλεί πραγματικό σοκ. όπως το Doctor Who μας έχει δείξει πολλές φορές στο παρελθόν, σπάνιο είναι το εξωγήινο είδος τόσο τερατώδες και δοσμένο στο μίσος όσο η ανθρωπότητα.

Κριτική 4ου επεισοδίου (73 Yards)

Από την αρχή, είναι σαφές ότι αυτό δεν θα είναι το μέσο επεισόδιο του Doctor Who. Η έλλειψη εναρκτήριων τίτλων προσθέτει μία extra chill έναρξη στο 73 Yards όπου βλέπουμε τον Doctor και τη Ruby να προσγειώνουν το TARDIS σε μια θορυβώδη κορυφή ενός γκρεμού της Ουαλίας. Γρήγορα τα πράγματα παίρνουν μια απροσδόκητη τροπή για το δίδυμο όταν ο Doctor μπαίνει άθελά του σε έναν νεραϊδοκύκλο και εξαφανίζεται, αφήνοντας μόνη τη Ruby...σχεδόν μόνη. Από 73 γιάρδες μακριά - πάντα 73 γιάρδες μακριά - μια μυστηριώδης γυναίκα παρακολουθεί, ακολουθεί τη Ρούμπι όπου κι αν πάει και στέλνει όλους όσους πλησιάζουν να τρέχουν για τη ζωή τους.

Οι καταιγιστικές βροντές, η σφυρηλάτηση βροχής και οι δυσοίωνες, φωτισμένες με λάμπες λήψεις της γυναίκας που βρίσκεται στο τέλος του δρόμου προσφέρουν ένα ατμοσφαιρικό σκηνικό. Η σκόπιμη ασάφεια μπορεί να είναι απείρως πιο ισχυρή από την εξωγενή έκθεση, και τα ερωτήματα - του ποιος, του τι, των γιατί του 73 Yards είναι εκεί που βρίσκεται η αληθινή φρίκη του. Σε ένα επεισόδιο του οποίου η απόλυτη επιτυχία εξαρτάται από την ικανότητα των θεατών να αναστέλλουν τη δυσπιστία τους στην αναζήτηση μιας βαθύτερης ψεύτικης συναισθηματικής αλήθειας, η ικανότητα της Gibson να εντοπίσει αυτήν την αλήθεια, ανεξάρτητα από την κατάσταση, αποδεικνύεται καθοριστική.

Το "73 Yards" είναι ένα διαβολικά έξυπνο, σκόπιμα διφορούμενο είδος που προορίζεται να μείνει για πολύ στη μνήμη.

Μου άρεσε. Βρήκα αυτόν τον κύκλο βαθιά επαναστατικό, που σπάει όλα τα κατεστημένα του doctor Who. Δεν είναι ο λίγο τρελουτσικος, σκληρός, κυνικός, λευκός Άγγλος, αντίθετα είναι υπερβολικά ευαίσθητος, φοβητσιαρης. Αντιθέτως ατρόμητη κ ανεξάρτητη είναι η συνταξιδιωτρια του. Είναι πλέον ανοιχτά υπέρ των των ανθρώπων όλων των φύλων. Κ υποστηρίζει σε όλα τα επεισόδια, μόνο σλόγκαν δεν έβαλε, μην είσαστε πρόβατα, της πολιτικής, της θρησκείας, της κοινωνικής δικτύωσης,. Αυτό είδα κ μου άρεσε, ελπίζω παρακάτω να μη γίνει γραφικός, αυτό μόνο.

Κριτική 3ου επεισοδίου (Boom)

Φτάνοντας στον κατεστραμμένο από τον πόλεμο πλανήτη Kastarion 3, ο Doctor πατάει κατά λάθος σε μια νάρκη ξηράς. Περιορισμένος στο σημείο, πρέπει να βασιστεί στη σύντροφό του Ruby για να βοηθήσει να σώσει τον ίδιο - και τον πλανήτη.

Αν και η θητεία του Moffat ως showrunner του Who μνημονεύεται περισσότερο για τα multi-series arcs και τα επικά δύο μέρη, όπως το «Heaven Sent» και το «Hell Bent» του Peter Capaldi, η ικανότητα του για ένα one-shot concept με διαρκή αντίκτυπο είναι τρομερή. Το έχουμε ξαναδεί στο "Blink" και το "The Girl In The Fireplace" της OG εποχής του Russell T. Davies και στο "Listen" του ίδιου του Moffat — και το βλέπουμε ξανά στο "Boom". Σε μια στιγμή που η νεανική έξαρση του δέκατου πέμπτου Doctor και της Ruby Sunday και η συντριπτική χαρά της ζωής θα μπορούσαν εύκολα να μετατραπούν από την κομμένη ανάσα σε εξουθενωτική, το "Boom" αναγκάζει το ζευγάρι να σταματήσει, δοκιμάζοντας τη διογκούμενη φιλία τους — και τη συνεργασία του Gatwa και της Gibson στην οθόνη — σε μία κατάσταση υψηλής πίεσης χωρίς εύκολη διαφυγή.

Αιχμηρά γραμμένο, άψογα ερμηνευμένο, το "Boom" επιστρέφει το Doctor Who στο back to basics και στη διαδικασία να προσφέρει ένα instant classic.

Είδα το πρώτο επεισόδιο για να του δώσω μια ευκαιρία αλλά δεν…
Πραγματικά μαρτυρικά αυτά τα 45 λεπτά. Ήθελα να βγάλω τα μάτια μου 😂
Δεν με ενδιαφέρει αν είναι μαύρος & queer, απλα σαν κάποιος που ξεκίνησε να βλέπει doctor who το 83 με doctor τότε τον Tom Baker (ερχόντουσαν αρκετά αργότερα εδώ τα επεισόδια 😂) δεν μου κολλάει!
Eccleston, Tennant, Smith, Capaldi μια χαρά αλλά μέχρι εκεί… είδα κ 2 επεισόδια με την κοπέλια αλλά δεν με τράβηξε κ τώρα το σκότωσαν τελείως.
Σκέφτομαι να ξεκινήσω group therapy για όσους επιβίωσαν του πρώτου επεισοδίου 😂

Doctor Who ... βαθύ μελαχρινό ! που μιλάει αγγλικά με αδιευκρίνιστη αποικιακή προφορά .
Doctor Who χωρίς Άγγλο δόκτορα, κρατήστε το για πάρτη σας. ΔΕΝ θέλω!
Μερικά πράγματα πρέπει να μάθετε να τα σέβεστε.

Ειλικρινά, χαίρομαι που η tainiomania έκανε χώρια καταχώρηση για τον νέο δόκτορα. Προσωπικά, βέβαια, θεωρώ ότι το σίριαλ "έπεσε" από την θηλυκή βερσιόν και μετά.

Βέβαια, παρατήρησα ότι και το IMDb, τα έχει χώρια, ωσάν να είναι δύο διαφορετικά σίριαλ