Κεντρικό Μενού
Είδος ταινίας
Είδος σειράς
Top Users
Loop +8870 Barbarella +5739
3772
3Admin
2481
4cinephile22
1544
5eirinips
1477
6gr21
1005
7kezia
999
8ginab
904
9SerialWatcher
891
10mariaross
Last Comment
40
miranda_d 21:42
39
LEXY 21:25
Γιαπωνέζικη σειρά με σενάριο βασισμένο σε επιτυχημένο manga. Έφηβος που διαθέτει μεταφυσικές δυνάμεις προσπαθεί να μη τραβά τη προσοχή ενώ μπλέκεται χωρίς να το θέλει, συνεχώς σε μπελάδες. Ο μεγαλύτερος αδερφός που τον ζηλεύει, το χαζοχαρούμενο κορίτσι που του αρέσει, το αφεντικό του που μοιάζει επικίνδυνα με απατεώνα και πολλοί άλλοι εξωφρενικοί χαρακτήρες συνθέτουν μια ιστορία με μάχες ,γέλιο και ξενοιασιά που θυμίζει παιδικό παραμύθι με δίδαγμα στο τέλος. Δείτε το αν θέλετε να διασκεδάσετε βλέποντας σκηνές όπου πέφτει ξύλο με αίμα χωρίς αυτό να σας τρομάζει. Στα συν ότι οι ''κακοί'' έχουν και τη καλή τους πλευρά..... 7/10
38
warland 21:14
[b][/b] ΓΙΑΤΙ ΠΕΤΑΕΙ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΣΟΝΤΕΣ; ΔΕ ΒΛΕΠΩ ΕΔΩ ΚΑΙ ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΖΩ ΜΟΝΟΣ ΜΟΥ
( Brittni de la Mora) γκουγκλαρετε
37
Vanda74 21:12
τραγικά αδιάφορη...
36
discogirl 20:44
επιτελους ο τριτος κυκλος heart_eyes smile
35
northman 20:43
Από τις ελάχιστες ταινίες που κατάφεραν να συνδυάσουν τόσο πετυχημένα τον τρόμο, τον σουρεαλισμό και την επιστημονική φαντασία. Αυτό το εκρηκτικό μείγμα είναι η ουσία του ≪Videodrome≫ του μεγάλου David Cronenberg. Πρωτότυπη, προκλητική και ευρηματική ταινία με κοινωνικά μηνύματα και απαισιόδοξες προβλέψεις για το μέλλον του τεχνολογικού πολιτισμού μας. Με έναν James Woods σε μεγάλα ερμηνευτικά κέφια και την Debbie Harry των αξέχαστων ≪Blondie≫ σε ρόλο έκπληξη. Μην συνεχίζετε να αγνοείτε την ταινία! Αξίζει!
34
northman 20:09
Ως northman ομολογω ότι μου αρέσει το κρύο. Παρασκευή βράδυ λοιπόν και έξω πέφτουν αυτιά και μύτες από την παγωνιά. Τι το καλύτερο από μια παρεΐστικη συντροφιά να κάνει χαβαλέ και να διασκεδάζει γύρω από τη φωτιά του τζακιού που τριζοβολά, βλέποντας το ιδιοφυές ≪Scream≫, με τη συνοδεία θερμαντικων αλκοολούχων ποτων μετά του απαραίτητου και κατάλληλου παχυντικού μεζέ ;
33
Cathrine 19:58
Καλουτσικη ταινια, το σεναριο ειχε ενδιαφερον, απλα θα ηθελα λιγοτερη μουσικη, επαιζαν τραγουδια στα καλα καθουμενα.
32
northman 19:40
Μην πτοείσαι αγαπητέ συνθεατή. Όποιοι δεν μπορούν να εκτιμήσουν το ιδιότυπο και ρηξικέλευθο χιούμορ της ταινίας, αυτοί χάνουν.
31
northman 19:35
Νομίζω ότι την εκπληκτική ατμόσφαιρα της πρωτης ταινίας, τη σκηνοθεσία, αλλά και τις ερμηνείες από Γκρέκορυ Πεκ & Λη Ρέμικ, ούτε κατά διάνοια μπορεί να πλησιάσει αυτό το καλογυρισμένο μεν, αλλά μέτριο remake δε, πάντα κατά την άποψή μου φυσικά.
30
cinephile22 18:09
Στιχάκι, για την επιλογή της ταινίας, τα συγχαρητήρια πάνε στον / στην συνονόματο μου, όσο αφορά τον David Bowie, I miss him too cry Αν είχα ώρα θα σκάρωνα ένα αφιέρωμα
29
ginab 17:58
Τελεια κωμωδια!Ακρως διασκεδαστικη!Και με το αναλογο μηνυμα για τα ευσωμα ατομα(και οχι μονο) που κ αυτα εχουν δικαιωμα στην αγαπη, οπως ολοι αλλωστε! blush
28
Barbarella 17:53
Αν πω θεικο δεν θελω να φανει υπερβολη!! Κρατουσα μεγαλη επιφυλαξη οταν εμαθα οτι θα εβγαινε κ ειχα προκαταληψη εφ οσον το πρωτο αριστουργημα θεωρησα οτι δεν ξεπερνιεται..ΣΑΦΩΣ Κ ΕΔΩ δικαιωθηκα διοτι εχει μια δικη του ταυτοτητα ΜΕ ΕΝΑ ΑΝΑΛΟΓΟ ΠΑΙΔΙ καταπληκτικης ομοιοτητας κ συμπεριφορας με το πρωτο κ ισαξιο ταλεντο! ΘΕΙΚΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ καθηλωτικο σεναριο---καμμια αντιγραφη με το παλιο επος---αλλα μια δευτερη σκοπια με ομοια γεγονοτα,σαν μια "παραταση" της πρωτης επικης ταινιας. Ιδιο μοτιβο αλλα μια διαφορετικη ταυτοτητα ειναι σε ολα ΤΟ ΜΕΓΑ ΜΥΣΤΙΚΟ για μια ακομη επιτυχια! Οσοι το δουν δεν θα χασουν.
27
stratus 17:48
η ταινία είναι καταπληκτική, απορώ που την βλέπουν με το ζόρι, δεν σου αρέσει, πας αλλού
26
Barbarella 17:42
Ονομαστηκαν ετσι οποτε εχει βαλει το χερι του ιταλος μεσα ειτε σκηνοθετικα ειτε εξ αρχης ιταλικης παραγωγης με ιταλικο καστ..Δες κ με τον Τζουλιανο Τζεμα που εκανε θραυση στα 60-70ς δεκαδες γυρισε, καποτε τα εδειχνε η τ β οταν ακομα ειχε ποιοητα. Καταπληκτικος κ το αντιπαλο δεος του Ιστγουντ ειτε στο περιπου
25
nikosm 17:27
Θαυμασια ταινια.
24
Farao 16:39
Οτι και να γραψουμε γιαυτα τα κινηματογραφικα αριστουργηματα που ονομαζουμε σπαγγετι γουεστερν με την εμβληματικη,πρωτυπο αρρενωποτητας, μορφη του τιτανομεγιστου Κλιντ Ισγουντ,την πλειαδα τοσων σημαντικων ηθοποιων που πρωταγωνιστησαν μαζι του και την μεγαλειωδη μουσικη επενδυση του μοναδικου Μορικονε θα ειναι πολυ λιγο!!!
23
KaliV 16:22
Που είναι βρε παιδιά το τρίτο επεισόδιο στην 9?
22
konok 14:26
ξεκινάει καλά αλλά δεν καταλήγει κάπου.
μόνο ερωτήματα σου μένουν.
2/5
21
Hana 13:40
ΜΕΤΑΦΡΆΣΤΕ ΤΟΝ ΤΡΙΤΟ ΚΎΚΛΟ ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΆ ΕΠΙΤΈΛΟΥΣ. ΕΧΕΙ ΠΕΡΆΣΕΙ ΤΟΣΟΣ ΚΑΙΡΟΣ, ΠΌΣΟ ΘΑ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΑΚΟΜΑ!
20
northman 13:09
Αυτή μάλιστα, είναι μια υψηλού προφίλ κωμωδία τρόμου, όπως και το δεύτερο μέρος της που ακολούθησε.
19
northman 13:03
Μάλλον ο ≪μπαλτάς≫ χρειάζεται για όσους γύρισαν αυτή την ανούσια & χωρίς λόγο ύπαρξης ταινία.
18
northman 12:59
Από τον τίτλο της και μόνο η ταινία προδίδει την ≪καφρίλα≫ της. Η αφίσα της είναι όλα τα λεφτά. Η αποθέωση του κιτς.
17
Serfot 12:23
Εντελώς φευγάτη σειρά... scifi να την πω... δυστοπική να την πω... έχει όμως και μια ελπιδοφόρα κατάληξη θα πω ....
16
George x 12:20
Πολυ καλη ...διαβαστε και το βιβλιο για μια πιο σφαιρικη αποψη..
15
dipra 11:24
Να δηλωσω κι εγώ ευτυχής που συνεχίζεται η μετάφραση της σειράς από τους αγαπημένους μου μεταφραστές. Παιδιά καλή χρονιά και καλή δύναμη
14
cinephile22 06:59
Ο John Hughes, είναι ένας σκηνοθέτης που έστησε μια ολόκληρη καριέρα με εφηβικές / νεανικές κωμωδίες.
Η συγκεκριμένη είναι ίσως μια από τις πιο σημαντικές γιατί εξακολουθεί να είναι το ίδιο επίκαιρη και διαχρονική.
Στην ταινία συναντάς μια ομάδα από πέντε μαθητές, εντελώς διαφορετικούς μεταξύ τους. Με την πρώτη ματιά, τα παιδιά αυτά δεν έχουν τίποτα κοινό.
Ανεξάρτητα από την καταγωγή και την ανατροφή του, κάθε χαρακτήρας έχει τα δικά του προβλήματα. Ο Hughes ζωγραφίζει το πορτρέτο της ομάδας και πηγαίνει πιο βαθιά. Παρουσιάζοντας τύπους κλισέ, αναδεικνύονται σχεδόν όλα τα προβλήματα που έχουν να αντιμετωπίσουν οι έφηβοι.
Οι ερμηνείες είναι αρκετά καλές και η μουσική υπέροχη ιδιαίτερα το κομμάτι των Simple Minds "Don't You (Forget About Me)".
Εξαιρετική και η αναφορά στους στίχους του τραγουδιού Changes του αείμνηστου David Bowie:
And these children that you spit on as they try to change their worlds; are immune to your consultations, they are quite aware of what they are going through
13
perseus1966 03:48
τι εγινε ρε παιδια ,πως μας αφησε ετσι?
12
vigo 03:45
Εξαίρετος συνδυασμός Stephen King και David Cronenberg σε ένα μεταφυσικό θρίλερ που έχει διαχρονική αξία. Ρεσιτάλ συγκλονιστικής ερμηνείας από τον σπουδαίο Christopher Walken, που εκφράζει με σπαρακτικό τρόπο τον αβάστακτο ψυχικό πόνο που νιωθει, σε τέτοιο σημείο που μας κάνει να ταυτιστούμε απόλυτα με τον χαρακτήρα του Johnny Smiths. Στην ταινία κυριαρχεί ένα απόλυτα πεσιμιστικό κλίμα και μια μελαγχολική, βαριά και καταθλιπτική ατμόσφαιρα που μας συγκλονίζει συναισθηματικά. Προσεγμένη σκηνοθεσία, σπουδαίες ερμηνείες, άψογο σενάριο, δραματική ατμόσφαιρα. Κλασική horror στιγμή των 80'ς.
11
gr21 03:10
Το «Νεκροταφείο Ζώων» που έγραψε ο Stephen King το 1983 θεωρείται κατά κοινή ομολογία ένα από τα καλύτερα κι εφιαλτικότερα μυθιστορήματά του. Όπως στις καλύτερες ιστορίες horror, ο τρόμος στο «Νεκροταφείο» δεν προκαλείται από την παρουσία φαντασμάτων, το τρίξιμο πορτών και τον διαμελισμό ανθρώπινων σωμάτων, αλλά από τις βαθύτερες θεματικές του, όπως την αποτύπωση μιας ανθρώπινης τραγωδίας και τον εγγενή ανθρώπινο φόβο του θανάτου. Δεν είναι γεμάτο ανατριχιαστικές περιγραφές, gore και αίμα - εξάλλου τα περισσότερα αν όχι όλα τα βιβλία του Κινγκ είναι γεμάτα από αυτά - αλλά μιλάει για τον ίδιο το θάνατο, για το φόβο μας όταν τον αντικρίζουμε, για το πώς τον αντιμετωπίζουμε, τον τρόπο με τον οποίο τον αποδεχόμαστε ως μέρος της ζωής μας και για το πώς συμφιλιωνόμαστε με την ιδέα του (ο καθένας πάντα με τον… ιδιόμορφο τρόπο του). Η προσπάθεια κατανόησης του θανάτου από ένα παιδί, αλλά και η αδυναμία αντιμετώπισης προσωπικών τραυμάτων του παρελθόντος αποκαλύπτουν ένα θεματικά πλούσιο στόρι. Μάλιστα, το τέλος στην συγκεκριμένη διασκευή έχει αλλαχθεί, για να αναπτύξει ακόμα περισσότερο τις εν λόγω θεματικές με μια «πειραγμένη» προσέγγιση πάνω στην ανάγκη του να ανήκεις σε μια οικογένεια.

Εδώ, οι σκηνοθέτες Κέβιν Κολς και Ντένις Γουίντμαγιερ αποφασίζουν να λοξοδρομήσουν ως ένα βαθμό από τα γεγονότα του βιβλίου, τόσο όμως όσο να κάνουν την ταινία τους να μοιάζει φρέσκια και γεμάτη εκπλήξεις, ακόμα και για τους πιο hardcore φανς, αλλά ταυτόχρονα παραμένοντας πιστοί στην ταυτότητα και την καρδιά του best seller του Κινγκ. H ταινία αρχίζει με μια σκηνή από το τέλος, προμηνύοντας έτσι το τι ακολουθεί, χτίζοντας ήδη από τα πρώτα πλάνα μια απόκοσμη ατμόσφαιρα και μια αίσθηση αυθεντικού τρόμου που εκτείνεται από το σπίτι των Κριντ που βρίσκεται στα όρια ενός πυκνού και σκοτεινού δάσους μέχρι και το ανατριχιαστικό μικρό νεκροταφείο ζώων που βρίσκεται μέσα σε αυτό. Και ακριβώς εδώ οι Κολς και Γουίντμαγιερ αρχίζουν να δημιουργούν τη ζοφερή απεικόνιση της ίδιας της πραγματικότητας για τους χαρακτήρες τους, βάζοντας με μεθοδικότητα μέσα στην πλοκή της τις όποιες νοσηρές αλλαγές τους από το βιβλίο, με αρκετές πινελιές μαύρου χιούμορ. Είναι ακριβώς αυτές οι αλλαγές, όσο μικρές και όσο μεγάλες, οι οποίες είναι τόσο έξυπνες όσο και σκόπιμες για να δώσουν έτσι μια νέα πνοή στην ήδη γνωστή ιστορία, αν και κάποιες δείχνουν κάπως απότομες και επιτηδευμένες ενώ δεν λειτουργούν πάντα όπως θα έπρεπε σεναριακά.

Το πιο σημαντικό επίτευγμά της είναι το πώς αντιμετωπίζει, αφηγηματικά τουλάχιστον, το θάνατο, τη θλίψη γύρω από αυτόν, αλλά και το φόβο που έχουμε για τον χαμό κάποιο κοντινού μας προσώπου, είτε αυτό είναι με την μορφή μιας μικρής κοπέλας για τη γάτα της, είτε ενός γονέα για το παιδί του, αλλά και την αδυναμία να συζητήσουμε γι' αυτόν. Ο Τζέισον Κλαρκ ισορροπεί απόλυτα ανάμεσα στη ζωή ενός καθημερινού ανθρώπου αλλά και ενός γιατρού ο οποίος δεν πιστεύει στη μετά θάνατον ζωή, η Εϊμι Σάιμετζ στο ρόλο της Ρέιτσελ ερμηνεύει μια γυναίκα που έχει τραυματιστεί ψυχολογικά από τον θάνατο της αδερφής της, ενώ ο Τζον Λίθγκοου, αν και δεν είναι εδώ το πατρικό πρότυπο που λείπει από τη ζωή του Λούις, σίγουρα κερδίζει τις εντυπώσεις με την ερμηνεία του. Και ναι η γάτα που παίζει τον Τσερτς είναι τόσο τρομαχτική και ανατριχιαστική όσο περιμέναμε να είναι. Η πλοκή δεν παίρνει ποτέ ανάσα και τα jumpscares πέφτουν βροχή σ’ αυτήν τη μοντέρνα εκδοχή, η οποία αποδεικνύεται αρκετά τρομακτική, με επιβλητική ατμόσφαιρα και μυστηριώδης ροή χωρίς όμως να αφήνει χρόνο ανάπτυξης στους χαρακτήρες και χώρο σε κάποια «πιο βαθιά» ιδέα, όπως η σχέση της γης (πρώην ινδιάνικη περιοχή) και των ηρώων με το τραυματικό παρελθόν τους. Αν κι όλα έχουν μπει στον αυτόματο τρομο-πιλότο λοιπόν, πολλές σεναριακές αλλαγές σε σχέση με το βιβλίο, και ειδικά το φινάλε, αποδεικνύονται τελικά έξυπνες και αποτελεσματικές. Αν και μοιάζει να χωλαίνει λίγο στη μέση, το «Νεκρωταφίο Ζώων» είναι η απόδειξη πως μερικές φορές τα ριμέικ μπορούν να είναι καλύτερα από την πρωτότυπη ταινία. Τρομαχτικό όσο χρειάζεται και ταυτόχρονα διασκεδαστικό, το φιλμ θα κάνει ακόμα και τους φανς του μετρ του τρόμου να φύγουν με τις καλύτερες εντυπώσεις από την αίθουσα, ακόμα και με όλες τις αυτές τις αλλαγές που υπέστη το βιβλίο. 8/10!!!
10
gr21 02:46
Το κεντρικό εύρημα του λαβυρίνθου στο πρώτο φιλμ, αν και δεν αξιοποιούταν ούτε κατά διάνοια με τον καλύτερο δυνατό τρόπο ώστε να παράγει έναν αρκούντως περιπετειώδη και απολαυστικό γρίφο λόγω των περιορισμών της πρωτογενούς πηγής και του κοινού στο οποίο προορίζονταν τόσο το βιβλίο όσο και η κινηματογραφική μεταφορά, κάπως κάλυπτε αυτό που έγινε φανερό με το “Maze Runner: The Scorch Trials”, ότι δηλαδή το σύμπαν αυτό δεν έχει καμία ειδοποιό διαφορά από το μέσο δείγμα του είδους στο οποίο ανήκει και ακολουθεί ευλαβικά όλα τα αναμενόμενα. Θέλοντας να ακολουθήσει ακόμη έναν κανόνα, αυτόν που υπαγορεύει ότι οι τριλογίες πρέπει να κλείνουν κάνοντας όσο περισσότερο θόρυβο μπορούν, το τρίτο μέρος της τριλογίας είναι και η μεγαλύτερη σε διάρκεια εκ των τριών ταινιών, με τα επιπρόσθετα λεπτά να μην προσφέρουν πολλά παραπάνω από επιπλέον κούραση και «μπούκωμα»: για μια ακόμη φορά, οι ιδέες δεν είναι πολλές. Μια πολύ καλή ένδειξη του πόσο τεμπέλικα γραμμένο είναι το σενάριο, κάτι για το οποίο σίγουρα ευθύνεται και η πρωτογενής πηγή, είναι η χρήση πραγματικά αμέτρητων από μηχανής θεών που δυστυχώς αποδυναμώνουν και το σασπένς, το οποίο ο Wes Ball έχει αποδείξει στα προηγούμενα φιλμ της σειράς ότι μπορεί να οικοδομήσει σε ικανοποιητικό βαθμό όταν το θέλει.

Διαπίστωσα πολλές σεναριακές ευκολίες, όπως και ένα φινάλε κάπως "λίγο". Είναι σαφές ότι η ταινία ήθελε να δώσει έμφαση στην παρέα που είχε δημιουργηθεί από την πρώτη ταινία αλλά νομίζω ότι το παράκανε. Θα ’πρεπε να φροντίσει περισσότερο και το θέμα του τι έγινε τελικά με τη θεραπεία. Το μυστήριο της πρώτης ταινίας έχει πεταχτεί στα σκουπίδια, τα δυστοπικά κλισέ δίνουν και παίρνουν, έδειξε πως πρόκειται για άλλη μια ξαναζεσταμμένη ιδέα, την οποία έχουμε σίγουρα ξαναδεί και μάλιστα αρκετά καλύτερα. Οι ερμηνείες είναι άχρωμες επειδή δεν υπάρχουν ολοκληρωμένοι χαρακτήρες, που με δυσκολία προσπαθείς να συνδεθείς συναισθηματικά μαζί τους, μοιάζουν να είναι φυλακισμένοι μέσα σε κακογραμμένους διαλόγους και αφόρητα βαρετές καταστάσεις,, ειδικά όσον αφορά τους νεαρούς σε ηλικία του καστ, και το γεγονός ότι μια τριλογία, με δεδομένο τον άφθονο κινηματογραφικό χρόνο που έχει για να εξαπλώσει το σύμπαν της, δεν καταφέρνει να καταστήσει ενδιαφέροντες τους ήρωές της μόνο ως αποτυχία μπορεί να το καταλογίσει κανείς. Ο γεωγραφικός περιορισμός της δράσης στα όρια μιας πόλης στην τρίτη πράξη δυσχεραίνει τα πράγματα, ακόμη κι αν ο σχεδιασμός της θυμίζει ελαφρώς το αξεπέραστο “Akira”, και από ένα σημείο κι έπειτα επιστρατεύονται απλά απανωτοί θάνατοι για την πρόκληση έντονων συναισθημάτων, όμως η έλλειψη δεσίματος με τους ήρωες καθιστά αυτήν την τακτική μάταιη. Στο μεταξύ υπάρχουν και κάποιες επιλογές στη δραματουργία που προκαλούν τουλάχιστον απορία, όπως οι αλλαγές που αφορούν την ηρωίδα της Patricia Clarkson, που ακυρώνουν κι εν μέρει όλο αυτό που χτιζόταν με τα φιλμ που προηγήθηκαν αυτού.

Ως προς την κατακλείδα του franchise, πρόκειται για ένα δίκοπο μαχαίρι: από τη μία πλευρά ευτυχώς δεν πρόκειται για ένα χαζοχαρούμενο, ανοιχτόχρωμο κατακλυσμό αισιοδοξίας, έναν ακόμη απόλυτο θρίαμβο του καλού όπου η νίκη του φωτός είναι αδιαμφισβήτητη επί του σκότους. Όμως τα μέτωπα που αφήνει ανοιχτά το φινάλε και που προσπαθεί να τα κάνει να ξεχαστούν με μια χούφτα δακρύβρεχτα λογύδρια και πλαστική συγκίνηση είναι πολλά, δείχνουν ένα όραμα ατελές στη σύλληψή του, με αμηχανία ως προς το ποια κατάληξη θα μπορούσε να επιλεχτεί να έχει. Αυτό είναι και το στοιχείο που καταλήγει να εκνευρίζει περισσότερο από όλα, ακόμη και από την αφηγηματική αμετροέπεια, πιο πολύ και από τις αφόρητες ευκολίες στο βαθμό του γελοίου που παρουσιάζονται για τα κεντρικά πρόσωπα της ιστορίας. Το τελικό αποτέλεσμα πάντως δεν είναι εντελώς για πέταμα: χαζεύεται σχετικά ευχάριστα παρά τις πολλές αδυναμίες του κι έχει κάποιες καλές στιγμές. Αυτά δεν αρκούν ωστόσο για κάτι αξιόλογο ή έστω αξιομνημόνευτο, και είναι αμφίβολο γενικά το αν θα θυμούνται πολλοί σε κάποια χρόνια από τώρα αυτήν τη σειρά. 6/10!!!
9
thrillerakias 02:29
αριστουργημα.... καφριλας..... respect... 7,5/10 ειναι για γερους σινεφιλ....
8
stivkaras 02:19
Πολύ καλή! sunglasses
7
thanosthebestsofos 01:48
Πράγματι πολύ συμπαθητική σειρά.
6
ΧΛΟΗ 01:20
#Δεν έχω λόγια! Ταινιάρα! Δεν βαρέθηκα ούτε για μια στιγμή. 8 στα 10
5
konok 01:08
πολύ ωραία ταινία με τον Steve Buscemi της Νορβηγίας!
ΥΓ: το dna πήγε περίπατο stuck_out_tongue_closed_eyes
4
ginab 01:03
Δεν βλεπω μονο θριλερ φυσικα!Αυτες οι ταινιες ειναι που αξιζουν κ οταν τις πετυχω τις βλεπω συνεχεια!relaxed
3
alex6996 00:56
παρα πολυ καλο 9/10
2
conchri 00:36
Καλουτσικο. Όχι συνηθισμένο.
1
stivkaras 00:09
Ωραία η ταινιούλα μόνο το τέλος είναι λίγο καμένο
Φιλικά site

Ταινίες & σειρες online με ελληνικους υποτιτλους


tenies-online.best

voody-online.com
Chat Box
    Για να αφήσετε μηνύματα - εγγραφείτε
    x
    Κλείσιμο Αποθήκευση ρυθμίσεων Αποθήκευση αλλαγών Unban Διαγραφή όλων
      Ενσωμάτωση Ακύρωση
      tt0205271 2015/tt0205271.mp4 yS4ORJUj7yg 4,6 19444